† Κυριακή 1 Ιουνίου 2014 (Των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων της εν Νικαία Α' Οικουμενικής Συνόδου)

† Κυριακή 1 Ιουνίου 2014 (Των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων της εν Νικαία Α' Οικουμενικής Συνόδου)

Ευαγγελική Περικοπή,

Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην                                 
Κεφ. ιζ' : 1-13

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπάρας ὁ ᾿Ιησοῦς, τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ποια είναι λοιπόν η σημερινή εορτή;

Γιορτάζουμε σήμερα 27 Μαΐου, ημέρα μνήμης του Οσίου Ιωάννου, του Ρώσου.

Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε σε ένα χωριό της λεγομένης Μικράς Ρωσίας, περί το 1690 μ.Χ., από γονείς ευλαβείς και ενάρετους. Όταν έφθασε σε νόμιμη ηλικία στρατεύθηκε, ενώ βασίλευε στη Ρωσία ο Μέγας Πέτρος. Έλαβε μέρος στον πόλεμο που έκανε εκείνος ο τολμηρός τσάρος εναντίον των Τούρκων κατά το 1711 μ.Χ., και συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τατάρους.

Οι Τάταροι τον πούλησαν σε έναν Οθωμανό αξιωματικό Ίππαρχο,

ΙΕΡΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ

 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

ΙΕΡΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ

ΔΕΥΤΕΡΑ 26/05/14 ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΩΡΑ 18.30	ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΚΙΤΣΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΣΟ
ΤΡΙΤΗ 27/05/14	ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΣΟ (ΕΟΡΤΑΖΕΙ)
ΤΕΤΑΡΤΗ 28/05/14 ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΩΡΑ 18.30	ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΠΑΣΧΑ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΘΕΟΛΟΓΟ
ΠΕΜΠΤΗ 29/05/14	ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΘΕΟΛΟΓΟ (ΕΟΡΤΗ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ)

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ π.Χρήστος Μεσημέρης 6938330157

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

ΦΕΡΟΜΕΝ ΕΙΣ ΓΝΩΣΙΝ ΤΩΝ ΕΥΛΑΒΩΝ ΕΝΟΡΙΤΩΝ

ΟΤΙ ΣΤΙΣ 27 ΜΑΙΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΤΟ ΠΕΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ  26 ΜΑΙΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑΣ ΩΡΑ 18:30

ΤΡΙΤΗ 27 ΜΑΙΟΥ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΠΟ ΩΡΑ 7:00 ΕΩΣ 10:00

ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΩΡΑ 18:00 ΜΕΘΕΟΡΤΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Ημερήσια εκδρομή διοργανώνουν οι Κύκλοι Μελέτης Αγίας Γραφής της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας

Ημερήσια εκδρομή διοργανώνουν οι Κύκλοι Μελέτης Αγίας Γραφής της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας, επί τη λήξη των μαθημάτων για τη χρονιά που πέρασε.
Έτσι, στις 31 Μαΐου 2014, θα πραγματοποιηθεί ημερήσια προσκυνηματική εκδρομή στα Ιωάννινα με περιήγηση στην πόλη και σε προσκυνήματα της περιοχής, ενώ στην επιστροφή θα επισκεφτούμε την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Δρυοβούνου, όπου και θα τελεσθεί η Ακολουθία του Εσπερινού.

Η αναχώρηση για την εκδρομή θα γίνει στις 7.00 π.μ. από τη λαϊκή αγορά και η συμμετοχή είναι 15€.
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στις κατά τόπους Ενορίες και στο Βιβλιοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως ( τηλ : 2467023013).

Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντίνος καὶ Ἑλένη οἱ Ἱσαπόστολοι

Ὡς γενέτειρα πόλη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου

 ἀναφέρεται τόσο ἡ Ταρσὸς τῆς Κιλικίας ὅσο 

καὶ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας. Ὡστόσο ἡ ἅποψη ποὺ 

ἐπικρατεῖ φέρει τὸν Μέγα Κωνσταντίνο νὰ ἔχει

 γεννηθεῖ στὴ Ναϊσὸ τῆς Ἄνω Μοισίας. Τὸ ἀκριβὲς 

ἔτος τῆς γεννήσεώς του δὲν εἶναι γνωστὸ,

 θεωρεῖται ὅμως ὅτι γεννήθηκε μεταξὺ τῶν

 ἐτῶν 274 – 288 μ.Χ.

Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος, ποὺ λόγῳ τῆς 

χλωμότητος τοῦ προσώπου του ὀνομάσθηκε Χλωρὸς, καὶ ἦταν 

συγγενὴς τοῦ αὐτοκράτορος Κλαυδίου. Μητέρα του ἦταν ἡ Ἁγία Ἑλένη,

 θυγατέρα ἑνὸς πανδοχέως ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ-ΙΕΡΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ

   ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

ΙΕΡΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ

ΔΕΥΤΕΡΑ 19/05/14	ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΣΟ
ΤΡΙΤΗ 20/05/14	ΑΓΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ
ΤΕΤΑΡΤΗ 21/05/14	ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ
ΠΕΜΠΤΗ 22/05/14	ΠΑΝΑΓΙΑ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23/05/14	ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΣΟ
ΣΑΒΒΑΤΟ 24/05/14	ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ
ΚΥΡΙΑΚΗ 25/05/14	ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ π.Χρήστος Μεσημέρης 6938330157

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

Μια γυναίκα μονοπωλεί τη σκέψη όλων μας σήμερα. Μια γυναίκα της Σαμαρείας, όπως μας παραδίδει ο Iερός Ευαγγελιστής Ιωάννης, που αξιώθηκε στην επίγεια πορεία της να συναντηθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον επί γης περιπολεύοντα, θεραπεύοντα και σώζοντα το ανθρώπινο γένος, Μονογενή Υιό του Θεού, στο φρέαρ του Ιακώβ.

Μια γυναίκα, στην οποία

Το Ευαγγελικό και Αποστολικό Ανάγνωσμα της ερχόμενης Κυριακής

Το Ευαγγελικό και Αποστολικό Ανάγνωσμα της ερχόμενης Κυριακής

† Κυριακή 18 Μαΐου 2014

(† Της Σαμαρείτιδος)

Ευαγγελική Περικοπή,

Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην
Κεφ. δ' : 5-42

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν τῆς

«Ο,ΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ»

«Ο,ΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ»

Η μοναχή Μαρία Μυρτιδιώτισσα (1912-2005) (κατά κόσμο Αικατερίνη ή Κατίγκω) στις Οινούσσες της Χίου, γόνος της εφοπλιστικής οικογενείας Δημητρίου Λαιμού και νυμφευμένη, πριν γίνει μοναχή,

Για να αλλάξουμε ζωή

«Για να αλλάξουμε ζωή,                                           

δεν έχουμε ανάγκη από χρόνο,

αλλά χρειαζόμαστε ψυχή με φόβο Θεού και ευλάβεια»

Λένε μερικοί ότι δεν μπορούμε

Στην ενορία μας

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

ΤΗΛ-ΦΑΞ (24670-28903)

Στην ενορία μας

Κάθε πιστός ανήκει σε μια ενορία

Δώρο και Αντίδωρο

Δώρο και Αντίδωρο

Το Αντί-δωρον,όπως το λέγει και η ονομασία του

"Το παμφάγο θηρίο"

"Το παμφάγο θηρίο"

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

Ερμηνεύοντας ο Άγιος Κύριλλος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, το θαυμαστό γεγονός της θεραπείας του παραλυτικού της Βηθεσδά, σημειώνει τα εξής χαρακτηριστικά :

Ο εορτασμός των Αγίων ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης

Στις 20 και 21 Μαΐου η Αγία μας Εκκλησία τιμά και εορτάζει τη μνήμη των Αγίων θεοστέπτων βασιλέων και ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Στην τοπική μας Εκκλησία εορτάζει και πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Καλλιθέα Καστοριάς, όπου θα πραγματοποιηθούν εορταστικές λατρευτικές εκδηλώσεις κατά το ακόλουθο πρόγραμμα :

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΠΕΙΘΟΥΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

Είπε γέρων. Για τους άσπλαχνους που πεθαίνουν

Η υπέρβαση του άγχους στη ζωή της οικογένειας

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές συνιστώσες

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ & ΥΓΕΙΑ

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΜΕΘΑΕΙ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ

Από την εορτή του Αγίου Γεωργίου

Μεσοπεντηκοστή πηγή . http://inpantanassis.blogspot.gr/

Μεσοπεντηκοστή                             πηγή . http://inpantanassis.blogspot.gr/                 

Τὴν Τετάρτη μετὰ τὴν Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου

 πανηγυρίζει ἡ Ἐκκλησία μας

 μία μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτή, τὴν ἑορτὴ τῆς 

Μεσοπεντηκοστῆς. 

Τὰ βυζαντινὰ χρόνια, ἡ ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς 

ἦταν ἡ μεγάλη 

ἑορτὴ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς 

Κωνσταντινουπόλεως καὶ συνέτρεχαν

 κατ’ αὐτὴ στὸν μεγάλο ναὸ πλήθη λαοῦ.

Δὲν ἔχει κανεὶς παρὰ νὰ ἀνοίξει τὴν Ἔκθεση τῆς Βασιλείου Τάξεως

 (Κεφ. 26) τοῦ Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου γιὰ νὰ δεῖ τὸ ἐπίσημο

 τυπικὸ τοῦ ἑορτασμοῦ, ὅπως ἐτελεῖτο μέχρι τὴν Μεσοπεντηκοστὴ 

τοῦ ἔτους 903 μ.Χ.

 στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Μωκίου στὴν Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδὴ 

τὴν ἡμέρα ποὺ ἔγινε ἡ ἀπόπειρα κατὰ τῆς ζωῆς τοῦ αὐτοκράτορος 

Λέοντος ΣΤ’ τοῦ Σοφοῦ (11 Μαΐου 903 μ.Χ.). 

Ἐκεῖ ὑπάρχει μία λεπτομερὴς περιγραφὴ τοῦ λαμπροῦ πανηγυρισμοῦ, ποὺ

 καταλαμβάνει ὁλόκληρες 

σελίδες καὶ καθορίζει μὲ τὴν γνωστὴ παράξενη βυζαντινὴ ὁρολογία, πῶς ὁ 

αὐτοκράτωρ τὸ πρωὶ τῆς ἑορτῆς 

μὲ τὰ ἐπίσημα βασιλικὰ τοῦ ἐνδύματα καὶ τὴν συνοδεία τοῦ ξεκινοῦσε ἀπὸ

 τὸ ἱερὸ παλάτι γιὰ νὰ μεταβεῖ

 στὸν ναὸ τοῦ ἁγίου Μωκίου, ὅπου θὰ ἐτελεῖτο ἡ θεία λειτουργία. Σὲ λίγο 

ἔφθανε ἡ λιτανεία μὲ ἐπικεφαλῆς

 τὸν πατριάρχη. Καὶ βασιλεὺς καὶ πατριάρχης εἰσήρχοντο ἐπισήμως στὸν ναό.

 Ἡ θεία λειτουργία ἐτελεῖτο

 μὲ τὴν συνήθη στὶς μεγάλες ἑορτὲς βυζαντινὴ μεγαλοπρέπεια.

Μετὰ ἀπὸ αὐτὴν ὁ αὐτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στὸ ὁποῖο ἔπαιρνε

 μέρος καὶ ὁ πατριάρχης. 

Καὶ πάλι ὁ βασιλεὺς ὑπὸ τὶς ἐπευφημίες τοῦ πλήθους«Εἰς πολλοὺς καὶ 

ἀγαθοὺς χρόνους ὁ Θεὸς

 ἀγάγει τὴν βασιλείαν ὑμῶν»καὶ μὲ πολλοὺς ἐνδιαμέσους σταθμοὺς ἐπέστρεφε

 στὸ ἱερὸ παλάτι.

Ἀλλὰ καὶ στὰ σημερινά μας λειτουργικὰ βιβλία, στὸ Πεντηκοστάριο, βλέπει 

κανεὶς τὰ ἴχνη τῆς παλαιᾶς

 της λαμπρότητας. Παρουσιάζεται σὰν μία μεγάλη δεσποτικὴ ἑορτή, μὲ τὰ 

ἐκλεκτά της τροπάρια καὶ τοὺς 

διπλούς της κανόνες, ἔργα τῶν μεγάλων ὑμνογράφων, τοῦ Θεοφάνους καὶ τοῦ 

Ἀνδρέου Κρήτης, μὲ τὰ 

ἀναγνώσματά της καὶ τὴν ἐπίδρασή της στὶς πρὸ καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὴν 

Κυριακὲς καὶ μὲ τὴν παράταση

 τοῦ ἑορτασμοῦ της ἐπὶ ὀκτὼ ἡμέρες κατὰ τὸν τύπο τῶν μεγάλων ἑορτῶν 

τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους.

Ποιὸ ὅμως εἶναι τὸ θέμα τῆς ἰδιορρύθμου αὐτῆς ἑορτῆς; Ὄχι πάντως 

κανένα γεγονὸς τῆς εὐαγγελικῆς ἱστορίας.

 Τὸ θέμα της εἶναι καθαρὰ ἑορτολογικὸ καὶ θεωρητικό. Ἡ Τετάρτη τῆς 

Μεσοπεντηκοστῆς εἶναι

 ἡ 25η ἀπὸ τοῦ Πάσχα καὶ ἡ 25η πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς ἡμέρα. Σημειώνει 

τὸ μέσον τῆς περιόδου 

τῶν 50 μετὰ τὸ Πάσχα ἑορτάσιμων ἡμερῶν. Εἶναι δηλαδὴ ἕνας σταθμός, μία τομή. 

Ὡραία τὸ τοποθετεῖ

τὸ πρῶτο τροπάριο τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς:

«Πάρεστιν ἡ μεσότης ἡμερῶν,

τῶν ἐκ σωτηρίου ἀρχομένων ἐγέρσεως

Πεντηκοστῇ δέ τῇ θείᾳ σφραγιζομένων,

καί λάμπει τάς λαμπρότητας

ἀμφοτέρωθεν ἔχουσα

καί ἑνοῦσα τάς δύο

καί παρεῖναι τήν δόξαν προφαίνουσα

τῆς δεσποτικῆς ἀναλήψεως σεμνύνεται».

Χωρὶς δηλαδὴ νὰ ἔχει δικό της θέμα ἡ ἡμέρα αὐτὴ συνδυάζει τὰ θέματα, τοῦ 

Πάσχα ἀφ’ ἑνὸς καὶ τῆς

ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀφ’ ἑτέρου, καὶ «προφαίνει» τὴν δόξα

 τῆς ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ ἑορτασθεῖ μετὰ ἀπὸ 15 ἡμέρες. 

Ἀκριβῶς δὲ αὐτὸ τὸ μέσον τῶν δύο μεγάλων ἑορτῶν ἔφερνε στὸ νοῦ καὶ 

ἕνα ἑβραϊκὸ ἐπίθετο τοῦ Κυρίου,

 τὸ «Μεσσίας». Μεσσίας στὰ ἑλληνικὰ μεταφράζεται Χριστός. Ἀλλὰ 

ἠχητικὰ θυμίζει τὸ μέσον. Ἔτσι καὶ στὰ 

τροπάρια καὶ στὸ συναξάρι τῆς ἡμέρας ἡ παρετυμολογία αὐτὴ γίνεται 

ἀφορμὴ νὰ παρουσιασθεῖ ὁ Χριστὸς

 σὰν Μεσσίας - μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, «μεσίτης καὶ διαλλάκτης

 ἡμῶν καὶ τοῦ αἰωνίου αὐτοῦ Πατρός». 

«Διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν τὴν παροῦσαν ἑορτὴν ἑορτάζοντες καὶ 

Μεσοπεντηκοστὴν ὀνομάζοντες τὸν

 Μεσσίαν τε ἀνυμνοῦμεν Χριστόν», σημειώνει ὁ Νικηφόρος Ξανθόπουλος 

στὸ συναξάρι. Σ’ αὐτὸ βοήθησε

 καὶ ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ ἐξελέγη γιὰ τὴν ἡμέρα

 αὐτὴ (Ἰω. 7, 14 – 30). 

Μεσούσης τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Πάσχα ὁ Χριστὸς ἀνεβαίνει 

στὸ ἱερὸ καὶ διδάσκει. Ἡ διδασκαλία 

Του προκαλεῖ τὸν θαυμασμό, ἀλλὰ καὶ ζωηρὰ ἀντιδικία μεταξὺ αὐτοῦ 

καὶ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν διδασκάλων.

 Εἶναι Μεσσίας ὁ Ἰησοῦς ἡ δὲν εἶναι; Εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ

 ἐκ Θεοῦ ἢ δὲν εἶναι; Νέο λοιπὸν 

θέμα προστίθεται: ὁ Χριστὸς εἶναι διδάσκαλος. Αὐτὸς ποὺ ἐνῶ δὲν 

ἔμαθε γράμματα κατέχει τὸ πλήρωμα τῆς

 σοφίας, γιατί εἶναι ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ ἡ κατασκευάσασα τὸν κόσμο. 

Ἀκριβῶς ἀπὸ αὐτὸν τὸν διάλογο ἐμπνέεται μεγάλο μέρος τῆς 

ὑμνογραφίας τῆς ἑορτῆς. 

Ἐκεῖνος ποὺ διδάσκει στὸν ναό, στὸ μέσον τῶν διδασκάλων 

τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, στὸ

 μέσον της ἑορτῆς, εἶναι ὁ Μεσσίας,

 ὁ Χριστός, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς ποὺ ἀποδοκιμάζεται ἀπὸ τοὺς 

δῆθεν σοφοὺς τοῦ λαοῦ Του εἶναι 

ἡ τοῦ Θεοῦ Σοφία. Ἐκλέγομε ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ χαρακτηριστικὰ 

τροπάρια, τὸ δοξαστικὸ τῶν ἀποστίχων

 τοῦ ἑσπερινοῦ τοῦ πλ. δ’ ἤχου:

«Μεσούσης τῆς ἑορτῆς

διδάσκοντός σου, Σωτήρ,

ἔλεγον οἱ Ἰουδαῖοι·

Πῶς οὗτος οἶδε γράμματα, μή μεμαθηκώς;

ἀγνοοῦντες ὅτι σύ εἶ ἡ Σοφία

ἡ κατασκευάσασα τόν κόσμον.

Δόξα σοι».

Λίγες σειρὲς πιὸ κάτω στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου, ἀμέσως μετὰ 

τὴνπερικοπὴ ποὺ περιλαμβάνει τὸν 

διάλογο τοῦ Κυρίου μὲ τοὺς Ἰουδαίους«Τῆς ἑορτῆς μεσούσης», ἔρχεται

 ἕνας παρόμοιος διάλογος, ποὺ

 ἔλαβε χώρα μεταξὺ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἰουδαίων «τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ

 τῆς ἑορτῆς», δηλαδὴ 

κατὰ τὴν Πεντηκοστή. 

Αὐτὸς ἀρχίζει μὲ μία μεγαλήγορο φράση τοῦ Κυρίου. «Ἐὰν τὶς διψᾷ, ἐρχέσθω 

πρός με καὶ πινέτω. Ὁ πιστεύων

 εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν 

ὕδατος ζῶντος» (Ἰω. 7, 37 – 38).

 Καὶ σχολιάζει ὁ Εὐαγγελιστής. «Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ 

Πνεύματος, οὗ ἔμελλον λαμβάνειν 

οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν» (Ἰω. 7, 39). Δὲν ἔχει σημασία ὅτι οἱ λόγοι αὐτοὶ τοῦ Κυρίου δὲν ἐλέχθησαν κατὰ τὴν Μεσοπεντηκοστή, ἀλλὰ λίγες ἡμέρες ἀργότερα.

Ποιητικὴ ἀδεία μπῆκαν στὸ στόμα τοῦ Κυρίου στὴν ὁμιλία Του κατὰ 

τὴν Μεσοπεντηκοστή. Ταίριαζαν 

ἐξ’ ἄλλου τόσο πολὺ μὲ τὸ θέμα τῆς ἑορτῆς. Δὲν μποροῦσε νὰ βρεθεῖ πιὸ 

παραστατικὴ εἰκόνα γιὰ νὰ δειχθεῖ

 ὁ χαρακτήρας τοῦ διδακτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Στὸ διψασμένο ἀνθρώπινο 

γένος ἡ διδασκαλία τοῦ

 Κυρίου ἦλθε σὰν ὕδωρ ζῶν, σὰν ποταμὸς χάριτος ποὺ δρόσισε τὸ 

πρόσωπο τῆς γῆς. 

Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ πηγὴ τῆς χάριτος, τοῦ ὕδατος τοῦ ἀλλομένου εἰς ζωὴν

 αἰώνιον, ποὺ ξεδιψᾶ καὶ ἀρδεύει τὶς 

συνεχόμενες ἀπὸ βασανιστικὴ δίψα ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ποῦ μεταβάλλει

 τοὺς πίνοντας σὲ πηγές.

 «Ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσι ὕδατος ζῶντος» (Ἰω. 7, 38).

 «Καὶ γενήσεται αὐτῷ πηγὴ ὕδατος 

ἀλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον, εἶπε στὴν Σαμαρείτιδα» (Ἰω. 4, 14).

Ποὺ μετέτρεψε τὴν ἔρημό τοῦ κόσμου 

σὲ θεοφύτευτο παράδεισο ἀειθαλῶν δένδρων φυτεμένων παρὰ τὰς 

διεξόδους τῶν ὑδάτων τοῦ ἁγίου Πνεύματος. 

Τὸ γόνιμο αὐτὸ θέμα ἔδωσε νέες ἀφορμὲς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ποίηση

 καὶ στόλισε τὴν ἑορτὴ τῆς

 Μεσοπεντηκοστῆς μὲ ἐξαίρετους ὕμνους. Διαλέγομε τρεῖς, τοὺς πιὸ 

χαρακτηριστικούς: Τὸ κάθισμα

 τοῦ πλ. δ’ ἤχου πρὸς τὸ «Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον», ποὺ ψάλλεται

 μετὰ τὴν γ’ ὠδὴ τοῦ κανόνος 

στὴν ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου:

«Τῆς σοφίας τό ὕδωρ καί τῆς ζωῆς

ἀναβρύζων τῷ κόσμῳ, πάντας, Σωτήρ,

καλεῖς τοῦ ἀρύσασθαι

σωτηρίας τά νάματα·

τόν γάρ θεῖον νόμον σου

δεχόμενος ἄνθρωπος,

ἐν αὐτῷ σβεννύει

τῆς πλάνης τούς ἄνθρακας.

Ὅθεν εἰς αἰῶνας

οὐ διψήσει, οὐ λήξει

τοῦ κόρου σου δέσποτα, βασιλεῦ ἐπουράνιε.

Διά τοῦτο δοξάζομεν

τό κράτος σου, Χριστέ ὁ Θεός,

τῶν πταισμάτων ἄφεσιν αἰτούμενοι

καταπέμψαι πλουσίως

τοῖς δούλοις σου».

Τὸ ἀπολυτίκιο καὶ τὸ κοντάκιο τῆς ἑορτῆς, τὸ πρῶτο του πλ. δ’ καὶ 

τὸ δεύτερό του δ’ ἤχου:

«Μεσούσης τῆς ἑορτῆς

διψῶσάν μου τήν ψυχήν

εὐσεβείας πότισον νάματα·

ὅτι πᾶσι, Σωτήρ ἐβόησας·

Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω.

Ἡ πηγή τῆς ζωῆς, Χριστέ ὁ Θεός, δόξα σοι».

«Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς μεσαζούσης

ὁ τῶν ἁπάντων ποιητής καί δεσπότης

πρός τούς παρόντας ἔλεγες, Χριστέ ὁ Θεός·

Δεῦτε καί ἀρύσασθαι ὕδωρ ἀθανασίας.

Ὅθεν σοι προσπίπτομεν καί πιστῶς ἐκβοῶμεν·

Τούς οἰκτιρμούς σου δώρησαι ἡμῖν,

σύ γάρ ὑπάρχεις πηγή τῆς ζωῆς ἡμῶν».

Καὶ τέλος τὸ ἀπαράμιλλο ἐξαποστειλάριο τῆς ἑορτῆς:

«Ὁ τόν κρατῆρα ἔχων

τῶν ἀκενώτων δωρεῶν,

δός μοι ἀρύσασθαι ὕδωρ

εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν·

ὅτι συνέχομαι δίψῃ,

εὔσπλαγχνε μόνε οἰκτίρμον».

Αὐτὴ μὲ λίγα λόγια εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Ἡ ἔλλειψη 

ἱστορικοῦ ὑποβάθρου τῆς στέρησε 

τὸν ἀπαραίτητο ἐκεῖνο λαϊκὸ χαρακτήρα, ποὺ θὰ τὴν ἔκανε προσφιλὴ

 στὸν πολὺ κόσμο. 

Καὶ τὸ ἐντελῶς θεωρητικό της θέμα δὲν βοήθησε τοὺς χριστιανούς, ποὺ

 δὲν εἶχαν τὶς ἀπαραίτητες θεολογικὲς

 προϋποθέσεις, νὰ ξεπεράσουν τὴν ἐπιφάνεια καὶ νὰ εἰσδύσουν στὴν

 πανηγυριζόμενη δόξα τοῦ διδασκάλου 

Χριστοῦ, τῆς Σοφίας καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τῆς πηγῆς τοῦ ἀκενώτου ὕδατος. 

Συνέβη μὲ αὐτὴ κάτι ἀνάλογο μὲ ἐκεῖνο ποὺ συνέβη μὲ τοὺς περίφημους

 ναοὺς τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ποὺ ἀντὶ 

νὰ τιμῶνται στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ὡς Σοφίας τοῦ Θεοῦ, πρὸς τιμὴν τοῦ 

ὁποίου ἀνεγέρθησαν, κατήντησαν, γιὰ 

τοὺς ἰδίους λόγους, νὰ πανηγυρίζουν στὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς ἢ τοῦ

 ἁγίου Πνεύματος ἢ τῆς 

ἁγίας Τριάδος ἢ τῶν Εἰσοδίων ἢ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἢ καὶ αὐτῆς

 τῆς μάρτυρος Σοφίας καὶ τῶν 

τριῶν θυγατέρων της Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.

Μεσούσης τῆς ἑορτῆς διψῶσάν μου τήν ψυχήν εὐσεβείας πότισοννάματα·

 ὅτι πᾶσι, Σωτήρ ἐβόησας· Ὁ διψῶν 

ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω. Ἡ πηγή τῆς ζωῆς, Χριστέ ὁ Θεός, δόξα σοι.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς μεσαζούσης, ὁ τῶν ἁπάντων Ποιητὴς καὶ Δεσπότης, 

πρὸς τοὺς παρόντας ἔλεγες Χριστὲ

 ὁ Θεός· Δεῦτε καὶ ἀρύσασθε, ὕδωρ ἀθανασίας. Ὅθεν σοι προσπίπτομεν, 

καὶ πιστῶς ἐκβοῶμεν·

 Τοὺς οἰκτιρμους σου δώρησαι ἡμῖν· σὺ γὰρ ὑπάρχεις, 

πηγὴ τῆς ζωῆς ἡμῶν.