Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ





Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την γέννηση του Ιησού. Για πολλούς θα είναι μία απλή επανάληψη ενός γεγονότος. Γι’ άλλους όμως θα είναι κάτι το πολύ ουσιαστικό, γιατί θα γεννηθεί μέσα στην καρδιά τους. Άλλοι άνθρωποι θα δεχτούν με ασπλαχνία την ευσπλαχνία του Θεού. Κάποιοι άλλοι όμως θα την δεχτούν με πολύ στοργικότητα. Όλοι θα μιλήσουν για ένα θαύμα, πως ο Θεός έγινε άνθρωπος. Όμως πολύ ελάχιστοι θα μιλήσουν για το μεγαλύτερο θαύμα. Ξέρετε ποιο είναι αυτό;Ο καθένας από εμάς να αγαπήσει αυτόν τον Θεό, σαν Γιό του και Θεό του! Όσο μεγάλο θαύμα είναι να γίνει ο Θεός άνθρωπος, άλλο τόσο μεγάλο θαύμα είναι να αγαπήσει ο άνθρωπος μέσα στην καρδιά του, σαν μωρό δικό του, τον Γιο του Θεού! Και όλοι θα λένε: «Πω! Πω! Τι μεγάλο θαύμα!».



Η Παναγία και ο Άγιος Ιωσήφ ακούν από τον μικρό Ιησού
τις πιο γλυκές, τρυφερές λέξεις «Μαμά! Μπαμπά!»



Ο Παντοκράτορας, ο Παντοδύναμος Θεός στέλλει τον Υιό Του στη γη, Του δίνει σάρκα και γεννιέται μέσα από τη μήτρα μιας απλής γυναίκας. Πόσοι όμως από εμάς θα σχολιάσουν την αιτία που ήλθε ο Υιός του Θεού στη γη και πήρε σάρκα; Πόσοι από εμάς θα δεχτούν αυτά τα Χριστούγεννα, να γίνουν ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μας; Ένα ξεκίνημα τόσο βασικό, όσο και θεϊκό. Τόσο μεγαλειώδες, όσο και αγγελικό. Τόσο μεγάλο, τόσο δυνατό, που οι άγγελοι δεν μπορούν να το ερμηνεύσουν. Όπως δεν μπόρεσαν να ερμηνεύσουν πως ο Θεός πήρε σάρκα, τώρα εκστατικοί δεν μπορούν να ερμηνεύσουν, πως αυτός ο Θεός γίνεται Βρέφος, για να μπει μέσα στην καρδιά των ανθρώπων και ο άνθρωπος να ακούσει από τον Γιό του και Θεό του λέξεις γλυκές και τρυφερές, μοναδικές και ανεπανάληπτες. Να βλέπεις τον Υιό του Θεού, να γίνεται Υιός του ανθρώπου και σαν μικρό Παιδάκι να φωνάζει: «Μαμά! Μπαμπά».
Και στο άκουσμα της λέξης «Μαμά!» να σκιρτά η καρδιά μιας μικρής κόρης, μιας μικρής παιδούλας, της Μαριάμ, που Τον φωνάζει: «Πες μου Γιέ μου, τι θέλεις;» Κι Εκείνος να τρέχει σαν μικρό Παιδί μέσα στην αγκαλιά της, για να απολαύσει τα θεϊκά φιλιά της, τον δικό της μητρικό, θεϊκό έρωτα, γιατί κάθε μάνα, όταν λατρεύει το παιδί της, το λατρεύει θεϊκά. Δεν υπάρχει δόλος μέσα σ’ αυτήν την αγάπη. Παρατηρείστε όλες τις αγάπες του κόσμου και δείτε και αυτή την αγάπη την μητρική. Αυτή έχει μόνο αθωότητα, μόνο αγνότητα, μόνο αγιότητα, μόνο τελειότητα, μόνο αγάπη και έρωτα. Αυτό είναι η μάνα στο μωρό της!
Και ο ίδιος ο Θεός απολαμβάνει αυτό που έφτιαξε, τα «σα εκ των σων». Αυτός που είναι η πηγή του έρωτα, Αυτός απολαμβάνει τώρα τον θεϊκό έρωτα από μια μικρή παιδούλα. Αυτός που άνοιξε τα χέρια Του, για να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο, τώρα αγκαλιάζεται από ένα μικρό κοριτσάκι. Αυτός που φώναζε και φωνάζει «Παιδιά Μου, είσαστε τα σπλάχνα Μου», τώρα ακούει την πιο γλυκιά λέξη «Τι θέλεις Μωρό μου;», από τα χείλη μιας μικρής παιδούλας.

Ένας γεροντάκος, ο Ιωσήφ, θετός πατέρας του, αναγνωρίζοντας την εν Αγίω Πνεύματι γέννηση αυτού του Μωρού, Τον φωνάζει «Γιέ μου». Και ο τόσο μεγάλος Θεός Παντοκράτορας, τώρα γίνεται τόσο μικρούλης, που χωράει στην αγκαλιά μιας γυναίκας. Φεύγει όμως τώρα από την αγκαλιά της μαμάς Του και τρέχει στην αγκαλιά του θετού Του πατέρα και τον φωνάζει «Μπαμπά», κι εκείνος Τον σηκώνει στην αγκαλιά του, τον βάζει στους ώμους του, τον παίρνει από το χεράκι και πάνε μαζί βόλτες.
Εκεί ο γέροντας Ιωσήφ, χωρίς να έχει αντιληφθεί ακόμα την αλήθεια για τον μικρό Ιησού, ερμηνεύει στο μικρό Βασιλόπουλό του το μεγαλείο της κτίσης και της φύσης, λέγοντάς Του, πως όλο αυτό το οικοδόμημα το έφτιαξε ο επουράνιος Θεός. Και τα ματάκια αυτού του μικρού Παιδιού όλο γλυκύτητα αντικρίζουν τα μάτια αυτού του ταπεινού Γέροντα και μέσα από την καρδιά Του ένα αναπήδημα χαράς βγαίνει, χωρίς ακόμα να μπορεί να πει σ’ αυτόν τον Γέροντα, ότι ο ίδιος έκανε αυτήν την κτίση με τον Πατέρα Του. Αγνοούσε ο Ιωσήφ εκείνη τη στιγμή την ύπαρξη του Θεού στη γη. Γι’ αυτό σαν άνθρωπο Του συμπεριφερότανε, μα σαν Θεός Εκείνος ζούσε.



Το θαύμα των θαυμάτων που επιτελείται τα Χριστούγεννα!



Κι εγώ ερωτώ τώρα τον καθένα; Ποιο είναι τώρα το πιο μεγάλο θαύμα; Το ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος; Ή το ότι αυτός ο Θεός βρίσκεται στην αγκαλιά μιας μικρής γυναίκας και ενός γέροντα, του Ιωσήφ; Ποιο είναι το μεγαλύτερο θαύμα; Όσο μεγάλο είναι το πρώτο θαύμα, εξ’ ίσου μεγάλο είναι και το δεύτερο. Όσο εξεπλάγησαν οι ουρανοί, όταν είδαν τον δημιουργό Παντοκράτορα, να γίνεται μικρό Παιδί, άλλο τόσο τώρα εκπλήσσονται, για την νοσταλγία που έχει αυτό το μικρό Παιδί, ο Υιός του Θεού, να χωράει μέσα στου καθενός μας την καρδιά. Και αυτό το αναζητάει με τόσο νοσταλγία.
Αυτές τις γλυκές λέξεις, «Μαμά! Μπαμπά!», που τις πρωτοείπε τότε στην Βηθλεέμ και στη συνέχεια στην Ναζαρέτ ομικρούλης Ιησούς, ο μεγάλος Παντοκράτορας και συνδημιουργός με τον Θεό Πατέρα, δεν σταμάτησαν να λέγονται εκεί, αλλά συνεχίζονται μέχρι τώρα να ακούγονται! Αλλά σε ποιους τις λέει πλέον ο μικρός Ιησούς; Τις ακούει μόνο εκείνος ο ταπεινός άνθρωπος, η ταπεινή εκείνη γυναίκα, που αποφασίζουν να πιστέψουν στα λόγια του Θεού, γιατί πολλοί δεν Τον έχουν πιστέψει! Τον πιστεύουν μόνο σαν Θεό Παντοκράτορα, αλλά δεν Τον έχουν πιστέψει σαν Υιό του ανθρώπου, για να Τον βάλουν στην αγκαλιά τους.
Πολλοί Τον πιστεύουν σαν Θεό Δημιουργό, αλλά ελάχιστοι Τον έχουν πιστέψει σαν μικρό Παιδί, που ζητάει να μπει στου καθενός την ψυχή. Αυτό είναι το θαύμα των θαυμάτων! Μην εκπλήσσεστε, που ο Θεός έγινε άνθρωπος. Να εκπλήσσεστε, όταν αποφασίσει η κάθε μια από εσάς και ο κάθε ένας από σας, να Τον βάλει μέσα στην δικιά του την καρδιά, σαν δικό του Γιό και Θεό και να ακούσει αυτή την γλυκιά λέξη «Μαμά! Μπαμπά!».
Που να το φανταστεί αυτό κανείς, πως ο Θεός θα μπορούσε να φωνάξει μέσα από το στόμα του Γιού Του, του μικρού Ιησού, αυτές τις πιο γλυκές λέξεις, που υπάρχουν στη γη «Μαμά! Μπαμπά!» και να θέλει πάντα με ανοιχτές τις αγκάλες να τρέχει μέσα σε γλυκές αγκαλιές, που θα Τον κλείνουν στοργικά στην καρδιά τους και θα θελήσουν να Τον κάνουν Βασιλιά τους; Αυτό είναι το μυστήριο των Χριστουγέννων! Αυτό είναι το θαύμα των θαυμάτων, που επιτελείται τα Χριστούγεννα!



Γίνε μικρό παιδί κι έλα στο Βρέφος Ιησού με πολύ πίστη,
με ταπεινή καρδιά και γαληνεμένους λογισμούς.



Κανείς δεν θα μπορέσει να καταλάβει αυτό το μυστήριο, αν δεν γίνει μικρό παιδί! Όχι στο μυαλό, αλλά στην καρδιά! Να γίνει μικρό παιδί και να πιστέψει απόλυτα πως σ’ αυτή τη γη, το μεγαλύτερο δώρο που του ζητάει ο Θεός, δεν είναι ούτε το χρυσάφι, ούτε το λιβάνι, ούτε και η σμύρνα, που του πήραν οι τρεις Μάγοι, αλλά αυτή η ταπεινή καρδιά, που να ξέρει να λέει πάντα «Συγγνώμη, Θεέ μου! Σε λατρεύω Θεέ Μου!» Με αυτές τις δύο λέξεις κατάφερε η γη να ανέβει στον ουρανό, γιατί αυτές οι δύο λέξεις «Σ’ αγαπώ, παιδί Μου, και σε σπλαχνίζομαι», κατέβασαν τον Θεό στη γη.
Δεν θα μπορέσετε να καταλάβετε το μυστήριο των Χριστουγέννων, εάν δεν γίνετε μητέρες, σαν την Μητέρα Μαριάμ. Δεν θα μπορέσετε να καταλάβετε το μεγαλείο αυτής της λατρείας, αυτής της φοβερής αγάπης στο μικρό Βρέφος, εάν δεν γίνετε σαν τον Ιωσήφ. Κανείς δεν θα μπορέσει να αγγίξει την καρδιά Του, την ευτυχία και την ηδονή του Ουρανού, εάν δεν θελήσει να φτάσει στην Βηθλεέμ σαν μικρό παιδί, σαν μικρό τσοπανόπουλο, σαν μικρή τσοπάνισσα. Μόνο αυτοί έφτασαν εκεί! Πόσες φορές αναλογίστηκα, τόσοι βασιλείς στον κόσμο, τόσοι προύχοντες, τόσοι πλούσιοι, τόσοι μορφωμένοι άνθρωποι, κι όμως δεν διάλεξε κανέναν από αυτούς το Θείο Βρέφος για να έλθουν κοντά Του. Έφτασαν στην Βηθλεέμ μόνο οι πιο απλοί άνθρωποι, αυτοί που πίστεψαν! Μήπως τα λόγια των Αγγέλων δεν τα άκουσαν κι άλλοι άνθρωποι; Ναι, τα άκουσαν κι άλλοι. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό, αλλά δεν τα πίστεψαν!
Για να προσεγγίσεις το μυστήριο αυτό, να γίνεις ένα με τον Ιησού, να γίνεις ένα με τον Θεό, πρέπει να Τον προσεγγίσεις με πολύ πίστη. Και μετά να θελήσεις να γίνεις αυτό που σου ζητάει η πίστη. Ποια είναι η πρώτη πίστη; Ότι ο Θεός σου από λατρεία για σένα, γίνεται άνθρωπος. Ποια είναι η δεύτερη πίστη; Ότι εσύ από απόλυτη αφοσίωση και εμπιστοσύνη, θέλεις τώρα να γίνεις ένα με τον Βασιλιά σου. Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό; Όταν ανοίξεις την καρδιά σου. Πως όμως γίνεται αυτό; Όταν θελήσεις, παιδί μου, να γίνεις ταπεινός. Όταν αποφασίσεις να ταπεινωθείς.
Το μικρό Βρέφος Ιησούς, δεν μπορεί να μπει σε καμιά ταραγμένη καρδιά, γιατί αναζητά μητρικές καρδιές που φροντίζουν πάντα να έχουν γαλήνη. Γαλήνη να σκορπάει η καρδιά τους. Γαλήνη να υπάρχει στους λογισμούς τους. Γαλήνη να υπάρχει στο στόμα, γιατί μόνο η γαλήνη φέρνει την χαρά και την ευτυχία. Ποιος δεν μπορεί να ξεκουραστεί σε μια καρδιά γαληνεμένη, που είναι γεμάτη από απλοϊκή αγάπη για τον καθένα; Ποιος δεν θα μπορέσει να γαληνέψει σ’ έναν άνθρωπο, που οι λογισμοί του είναι γαληνεμένοι;
Εξάλλου αυτούς τους λογισμούς πολεμάει ο σατανάς. Ξέρει ότι, εάν χτυπήσει την εξώπορτα του παλατιού, έχει την ευκαιρία να τα καταφέρει, να μπει στην δεύτερη πόρτα του σπιτιού. Και αν η πρώτη εξώπορτα του παλατιού είναι ο νους, που αλλοίμονο αν την προσβάλει ο σατανάς, τότε με πολύ σιγουριά θα πρέπει να βρει τρόπο εύκολα να μπει και στην δεύτερη πύλη της καρδιάς. Τότε την άλλη μέρα θα μάθουν όλοι, ότι το παλάτι προσεβλήθη…
Εσείς τι πρέπει να κάνετε για να μπορέσετε να γιορτάσετε την γέννηση του Χριστού; Πρώτον, απλά να γίνετε παιδιά! Αφήστε το μυαλό σας με ό,τι ξέρετε, με όσες γνώσεις μάθατε και ελάτε στον μικρό Ιησού, όπως εκείνες οι μικρές ψυχές των τσοπαναραίων. Δεν ήξεραν γράμματα οι άνθρωποι. Αλλά είχαν καρδιά και πίστη. Εάν θελήσετε να φτάσετε σαν τα μικρά παιδιά, θα είστε πολύ τυχερές και πολύ ευλογημένες ψυχές! Τι ζήτησαν τα παιδιά; Να δουν τον μικρούλη Ιησού! Τι πεθύμησαν πολύ αυτά τα μικρά αθώα παιδιά; Να Τον κρατήσουν λίγο στην αγκαλιά τους. Τους Τον αρνήθηκε η Παναγιά; Όχι. Όποιος Τον ζητάει, Τον παίρνει.
Για φανταστείτε τα γέρικα χέρια των τσοπαναραίων, να αγγίζουν το μικρό τρυφερό χεράκι του Βρέφους Ιησού και να το κρατούν στα χέρια. Αυτοί με τα τόσα βάσανα, εκείνη την στιγμή γαλήνεψαν, γιατί δυο μικρά, αθώα, παιδικά ματάκια, τους χαμογέλασαν, γιατί ήλθαν απλά, με πίστη! Πίστεψαν και γονάτισαν εκεί και φίλησαν τα χεράκια Του! Εσείς, τι θα κάνετε; Πως θα έλθετε στη Γέννηση του Θείου Βρέφους;
Θα ήθελα να σας πω λόγια, που θα σας βοηθούσανε να αλλάξετε ζωή και να γίνουν αυτά τα Χριστούγεννα μοναδικά στη ζωή σας, αλλιώς άλλος ένας χρόνος χάνεται… Ποια ευτυχία έχει ένα αντρόγυνο, όταν δεν έχει παιδί; Δεν ζητάει συνέχεια να του δώσει ο Θεός ένα παιδί; Ναι! Με τι λαχτάρα μετά το αγκαλιάζει; Με τι λαχτάρα συνέχεια το περιβάλει ο άντρας και η γυναίκα; Πόσες φορές τα παιδιά σας δεν σας είπαν: «Έλα, μαμά, κάνε άλλο ένα παιδάκι!»;
Να η ευκαιρία! Εσείς να αποκτήσετε ένα γλυκό Μωρό στην καρδιά σας και τα παιδιά σας ένα Αδελφάκι! Εσείς να ακούσετε την πιο γλυκιά λέξη, όχι από άνθρωπο, αλλά από τον Θεό, που έγινε άνθρωπος: «Μαμά! Μπαμπά!». Και τα παιδιά σας να ακούσουν την πιο γλυκιά λέξη: «Αδελφούλη μου! Αδελφούλα μου!» Αυτό είναι το θαύμα των Χριστουγέννων!
Εάν θέλετε να ζήσετε το θαύμα των Χριστουγέννων, αποφασίστε σαν μικρά παιδιά να φτάσετε κοντά Του και να Του ζητήσετε απλά, εσείς τα παιδιά Του, να γίνετε οι στοργικοί γονείς Του, γιατί ο ίδιος σαν στοργικός Γονιός, θέλει να γίνει Μωρό στην αγκαλιά σας. Αυτό είναι το μεγάλο μυστήριο των Χριστουγέννων!



Πως μπορείτε να πετύχετε το θαύμα των Χριστουγέννων;



Πρέπει να προσέξετε κάποια πράγματα. Πρώτον: Τους λογισμούς σας! Πρέπει πρώτα να πιστέψετε. Μην αφήσετε το μυαλό σας να πονηρευτεί. Μην αφήσετε το μυαλό σας να κηλιδωθεί. Μην αφήσετε το μυαλό σας, να σας πείσει, ότι όλα αυτά είναι ψέματα. Η βάση της πίστης ξεκινάει από τον νου και μετά κατεβαίνει στην καρδιά. Αλλά όταν κατέβει στην καρδιά, κατεβαίνει μεταμορφωμένη η πίστη. Ξέρετε πως; Σαν έρωτας πλέον! Κι έτσι η πίστη του νου, γίνεται έρωτας στην καρδιά! Αυτό που θα πιστέψεις, θα το ερωτευτείς!
Και αφού πιστέψεις ότι μπορεί ο μικρός Ιησούς να έλθει στην καρδιά σου, αγάπησέ Τον και λάτρεψέ Τον, όπως η μάνα το μωρό της. Αυτό είναι το δεύτερο πράγμα που σου ζητάει. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να καθαρίσεις την καρδιά σου. Φανταστείτε πόσοι Άγγελοι είδαν το μυστήριο αυτό της γέννησης του Θεανθρώπου. Ενώ περίμεναν να γεννηθεί σ’ ένα σπιτάκι με καθαρά ρουχαλάκια, με καθαρές πάνες ο Υιός του Θεού, Τον είδαν να γεννιέται σε μία φάτνη με άχυρα.
Κι εγώ αναλογίστηκα: Τελικά, Θεέ μου, ποιο καθαρά ήταν τα άχυρα, από τις μωροπάνες;
Ποιο ζεστή ήταν η ανάσα των ζώων, από τους καθενός το σπίτι; Ποιο φιλική ήταν η ατμόσφαιρα των τσοπαναραίων, από όλα αυτά τα σπίτια της Βηθλεέμ; Να το μεγάλο μυστήριο της γέννησης του Θεανθρώπου! Εάν πιστέψετε ότι μπορεί να γεννηθεί στην καρδιά σας και αν αποφασίσετε να την καθαρίσετε από τα πάθη σας, αυτό θα γίνει πραγματικότητα! Αυτό θέλω να σας ξυπνήσω μέσα σας! Αυτό όμως είναι θέμα προσωπικής σου πίστης, που θα σε οδηγήσει στη συνέχεια στην καθαρότητα της καρδιάς σου!



Η ουράνια διδασκαλία του θείου Βρέφους Ιησού



Ένα μωρό, άλλωστε το ξέρετε κι εσείς, ποτέ δεν σχολιάζει κανέναν. Για να πάρετε όμως αυτό το Μωρό στην καρδιά σας, πρέπει να το ζήσετε. Αυτό το Μωρό θα σας διδάξει την πιο μεγαλειώδη διδασκαλία, αυτήν που όποιος απλά την ζήσει, θα ζήσει το Ευαγγέλιο σε όλη του την τελειότητα.
-Ξέρετε ποια είναι αυτή η διδασκαλία;

Είναι η ουράνια διδασκαλία του θείου Βρέφους Ιησού!
-Τι λέει αυτή η διδασκαλία;
-Ένα μωρό κρίνει ποτέ τον άλλο;
-Όχι. Τότε μην κρίνετε κι εσείς.
-Ένα μωρό διακρίνει καλούς και κακούς;
-Όχι. Τότε κάνετε κι εσείς το ίδιο. Μην διακρίνετε κανέναν.
-Ένα μωρό μπορεί τον ένα να τον ξεφτιλίζει και τον άλλο να τον υπερυψώνει;
-Μα δεν τα ξέρει αυτά ένα μωρό!
-Ένα μωρό καταλαβαίνει την αξία της φιλαργυρίας;
-Μα δεν ξέρει καθόλου από χρήματα!
-Ένα μωρό ξέρει να διακρίνει τα αδέλφια από τους ξένους;
-Μα αφού είναι μωρό, δεν ξέρει.

-Δηλαδή, ένα μωρό τι κάνει τελικά;
Πρώτον: Θεωρεί σπίτι του το σπίτι της μαμάς του.
Δεύτερον: Ένα μωρό κοιτάει μόνο την μαμά του.
Τρίτον: Ένα μωρό κλαίει όταν δεν είναι στην αγκαλιά της μαμάς του.
Τέταρτον: Ένα μωρό θηλάζει μόνο από το στήθος της μαμάς του.
Πέμπτον: Ένα μωρό δεν κάνει χωρίς τη μαμά του.
Δείτε λοιπόν τι κάνει ένα μωρό!

Δείτε όμως τώρα τι ζητάει ο Ιησούς από όλους εσάς, για να μπει στην καρδιά σας σαν Μωρό, αλλά και την ίδια στιγμή να γίνετε κι εσείς μωρά μέσα στη δική Του πατρική αγκαλιά: Ζητάει εσείς να γίνετε τα μωρά στον Θεό Πατέρα Του, για να μπορεί Εκείνος σαν Μωρό να κρυφτεί στην αγκαλιά την δική σας. Όμως εσείς, σαν μωρά, τι πρέπει να κάνετε στον Θεό Πατέρα σας; Ό,τι κάνει ένα μωρό:
-Μήπως να ασχολείστε με τους άλλους;
-Όχι.
-Να κρίνετε τους άλλους;
-Όχι.
-Να ξέρετε ποιο είναι το καλό και το κακό για τους άλλους;
-Όχι.
-Να είστε φιλάργυροι;
-Όχι.
Αν λοιπόν όλα αυτά τα εφαρμόσετε και μπείτε μέσα στην καρδιά του Θεού Πατέρα, τότε Εκείνος θα επιτρέψει οι δικές σας ψυχές, να γίνουν οι στοργικοί γονείς στο δικό Του το Μωρό, στο δικό Του Γιο. Να ποιο είναι το θαύμα των Χριστουγέννων!
Θα το ξαναπώ: Όσοι θα θελήσουν σαν μωρά να μπουν μέσα στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα, θα επιτρέψει Εκείνος να γίνετε εσείς στοργικοί γονείς στον ίδιο Του τον Γιό.



Αγαπήστε τον μικρό Ιησού σαν Γιο σας και Θεό σας,
όπως η Μητέρα Του Μαριάμ



Μήπως ήταν παράξενο που άκουγε η Μαριάμ τη λέξη «Μαμά» από τον Γιό της; Όχι! Ήταν τόσο φυσικό. «Μαμά», την φώναζε, κι εκείνη απαντούσε: «Έλα, Βασιλιά μου!» Μα μήπως έλεγε μόνο αυτή την λέξη η Παναγία μας; Τι «Ουρανέ μου!» τον φώναζε, τι «Χαρά μου!» τον φώναζε, τι «Κρίνε μου!», τον αποκαλούσε, τι «Ηλιαχτίδα της ψυχής μου!», τον φώναζε. Όλα τα κοσμητικά επίθετα που ξέρει μία μάνα να λέει βγαλμένα μέσα από το θησαυροφυλάκιο της στοργικής, μητρικής της καρδιάς, όλα αυτά τα χρησιμοποιούσε η Παναγία για τον μονάκριβό της θησαυρό. Κι Εκείνος την βράβευε μονάχα με μία λέξη. Εκείνη Του έλεγε τόσα, κι Εκείνος της έλεγε μόνο μία: «Μαμά!» Κι όμως αυτή η λέξη ήταν πιο δυνατή, που δεν μπορούσε όλο το σύνολο των ωραίων εκφράσεων να ισοφαρίσει το μέγεθος και το μεγαλείο αυτής της λέξης.
Δηλαδή, εσείς το θεωρείτε απίθανο να Τον αγαπήσετε σαν Γιό σας κι Εκείνος να σας φωνάξει «Μαμά»; Εδώ θα φανεί τώρα η πίστη σας! Αν το πιστέψετε, θα έχετε έναν Γιο γλυκύ μέσα στην καρδιά σας! Αν δεν το πιστέψετε και πείτε όπως πολλοί: «Μα εγώ είμαι ανάξια και ελεεινή, για να έρθει ο Θεός μέσα στην καρδιά μου», τότε θα ήθελα απλά να σας ρωτήσω: Από πότε μια μάνα σκέφτεται έτσι για το μωρό της; Βρείτε μου μια μάνα που γέννησε ένα μωρό και είπε: «Αχ, δεν μπορώ να το αγκαλιάσω! Δεν μπορώ να το φιλήσω! Δεν θα το φωνάξω “γιέ μου”, ή “κοριτσάκι μου”, γιατί είμαι ανάξια μαμά». Ποια μαμά το κάνει αυτό; Έχετε δει εσείς καμιά μαμά εδώ σ’ αυτήν τη γη, που γέννησε ένα μωρό, να σκέφτεται τόσο ανόητα;
Όλες σας έχετε μέσα σας αυτήν την υπερβολική θεϊκή αγάπη, μόλις γεννηθεί το μωρό σας, να το βάλετε στην αγκαλιά σας. Να το κρύψετε στα πιο μεγάλα βάθη της ψυχής σας, ανεξάρτητα αν είστε οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου ή οι χειρότεροι άνθρωποι της γης. Γι’ αυτό, αυτό που κάνετε στα παιδιά σας, να το κάνετε και στον μικρό Ιησού. Να Τον δεχτείτε σαν δικό σας Γιό και Θεό σας και να Του πείτε: «Ιησού μου, σαν Θεός είσαι ο Πατέρας μου! Σαν άνθρωπος θέλω από σήμερα να είσαι ο Γιός μου! Σαν Θεός να είσαι ο δικός μου πολυεύσπλαχνος Πατέρας, που να με κρύβεις μέσα στην αγκαλιά Σου. Σαν άνθρωπος όμως, θέλω να σε κρύβω μέσα στην δικιά μου την καρδιά, σαν μονάκριβό μου θησαυρό, γιατί είσαι ο Γιός μου και ο Θεός μου!» Σας αρέσει; Ναι! Αν το πιστεύετε, ξεκινήστε το και να θυμάστε ότι αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι μοναδικά!

Μόνο θα ήθελα να σας παρακαλέσω για κάτι: Αυτές τις ημέρες μέχρι να γίνει η θεία Λειτουργία της Γέννησης του Θεανθρώπου, θα ήθελα να καθίσετε μόνοι σας κάτω από την εικόνα του Θείου Βρέφους, μπροστά σε μία εικόνα του σπηλαίου της Βηθλεέμ, εκεί στην φάτνη και να μιλήσετε σαν μικρά παιδιά στο δικό σας το Μωρό, σ’ αυτό που έχετε αποφασίσει να το κάνετε δικό σας γλυκό Μωρό. Αγαπήστε Το και λατρέψτε Το με χάδια και φιλιά, με γλυκά ερωτικά λόγια, όπως έκανε η Μαμά Του Μαριάμ, και μιλήστε Του απλά: «Γιέ Μου, θέλω να γίνεις ο Βασιλιάς μου. Εγώ όμως, επειδή μέχρι τώρα δεν πέρασα καλή ζωή με τα τόσα λάθη που έχω κάνει και ήμουνα πάντα τόσο αμαρτωλή ψυχή, εγώ θα σου πω τα λάθη μου…». Κάθισε και γράψε όλα σου τα λάθη και τις αμαρτίες και μετά πήγαινε στον πνευματικό ιερέα να τα εξομολογηθείς κι εκείνος να σου διαβάσει την συγχωρητική ευχή.
Σαν πρώτο δείγμα λατρείας και αλλαγής στη ζωής σου, μίλησέ Του απλά και ειλικρινά: «Πάρε, Γιέ μου, τον παλιό μου εαυτό. Τώρα όμως θέλω να ξεκινήσω μία καινούργια ζωή. Θα είσαι Εσύ ο Γιός μου, ο Θησαυρός μου, ο Βασιλιάς μου, ο Ουρανός μου, η Χαρά μου, η Ζωή μου, κι εγώ θέλω να είμαι ο πιο ταπεινός, τελευταίος γονιός Σου, που έχω τον πιο υπέροχο θησαυρό!» Δεν έτυχε ποτέ να δείτε ασήμαντοι άνθρωποι, να γεννούν σημαντικούς ανθρώπους; Έχει γίνει! Έστω κι έτσι λοιπόν σκεφτείτε το. Θα είσαστε οι πιο ασήμαντοι στη γη, που θα έχετε τον πιο σημαντικό θησαυρό μέσα στα βάθη της ψυχής σας!



Εάν το θελήσετε, παρακαλέστε Τον να προετοιμάσει την ψυχή σας, για να γεννηθεί μέσα στην καρδιά σας. Να Του λέτε συνέχεια «Συγχώρεσέ με, Πατέρα μου. Συγχώρεσέ με, Γιέ μου». Μην ξεχνάτε να Του λέτε επίσης και αυτήν την προσευχή: «Σαν Θεός, Ιησού μου, είσαι ο στοργικός μου Πατέρας. Σαν άνθρωπος όμως, θα είσαι ο δικός μου Θησαυρός. Θα είσαι ο Γιός μου και ο Θεός μου!» Είναι αυτό που έλεγε συνέχεια και η Μαμά Του. Έτσι ακριβώς Τον φώναξε, όταν ήλθε να πάρει τη ψυχή της: «Κι Εσύ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα». Τώρα θα Του πείτε κι εσείς το ίδιο, όχι όμως επειδή θα ανεβείτε στον ουρανό, αλλά γιατί τώρα θα Του ζητήσετε κάτι ακόμα πιο γλυκό. Να μπει Εκείνος μέσα στην δικιά σας την καρδιά και να μπείτε κι εσείς μέσα στην δικιά Του θεϊκή, μωρουδίστικη καρδιά.


Επίλογος



Θέλω να είναι μοναδικά αυτά τα Χριστούγεννα! Αλλάξτε ζωή! Πρέπει όλοι μας να αλλάξουμε! Θέλει το θείο Βρέφος, να υπάρχουνε αμέτρητες μητρικές και πατρικές καρδιές που να Τον αγαπούν με πολύ δύναμη. Αυτό θα δει και θα τρομάξει και ο Ψευδοπροφήτης που έρχεται και ο Αντίχριστος που ετοιμάζεται. Θα τα χάσει σαν δει άπειρες μητρικές και πατρικές καρδιές, να λατρεύουν τον Γιό του Θεού με τόσο θεϊκό έρωτα, που δεν θα το πιστεύει. Θα είναι τέτοια η δύναμη της φλόγας αυτού του θεϊκού έρωτα, που ο σατανάς θα καταλάβει, πως έχασε για άλλη μια φορά το παιχνίδι. Τότε στον ουρανό που επαναστάτησε και τώρα στη γη που θέλησε να ξεφτιλίσει το ανθρώπινο γένος και να πολεμήσει ξανά τον ίδιο Του τον Θεό.
Ξεκινήστε το! Σήμερα θα αφιερώσουμε την θεία Λειτουργία στην μετάνοιά μας.
Θα Του λέτε: «Συγχώρεσέ με, Πατέρα μου, για όλα μου τα λάθη» και αλλάξτε ζωή! Μην αφήσετε στην καρδιά σας περιθώρια κακίας. Μην αφήσετε στο μυαλό σας περιθώρια άσχημων λογισμών, που θα σας ταράξουν και θα σας φέρουν ταραχή, γιατί τότε μόνοι σας θα χάσετε το μεγαλείο του θαύματος των Χριστουγέννων, που ήδη από σήμερα θέλει να σας δωρίσει. Εάν δεν το κάνετε, θα νιώσετε μια τέτοια ταραχή, μια τέτοια πληγή, έναν πανικό της ψυχής, γιατί απλά αυτά καταλαμβάνουν τη ψυχή όταν φεύγει ο Θεός…
Μην το κάνετε, παιδιά μου, αυτό! Διώξτε τον σατανά και αλλάξτε ζωή! Αλλάξτε ζωή!
Σήμερα μπορεί να φύγετε ή αγιασμένοι ή ταλαίπωροι. Διαλέξτε τι εσείς θέλετε…

Ο Θεός να σας ευλογεί!




(ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ Π. ΕΛΠΙΔΙΟΥ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗ)

"Ένας αληθινός Επίσκοπος"

"Ένας αληθινός Επίσκοπος"


Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

Έναν μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας γιορτάζουμε και πανηγυρίζουμε αδελφοί μου. Τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο Επίσκοπο Αντιοχείας. Υπήρξε μαθητής των Αποστόλων. Τον χαρακτηρίζουν πατέρα των Επισκόπων και θαρραλέο στρατιώτη του Χριστού.

Το όνομά του στα λατινικά σημαίνει φωτιά1, δηλαδή φλεγόταν από τον πόθο του Χριστού, σε τέτοιο βαθμό που έλαβε την προσωνυμία θεοφόρος, την οποία δεν δίσταζε να χρησιμοποιεί κι ο ίδιος χωρίς να καυχιέται. Άλλωστε, όλοι οι Χριστιανοί γίνονται θεοφόροι και χριστοφόροι και συγχρόνως πνευματοφόροι με το Άγιο Βάπτισμα και τη συμμετοχή τους στη ζωή της Εκκλησίας. Μία παράδοση αναφέρει ότι ο Άγιος Ιγνάτιος ήταν το μικρό παιδί που πήρε στην αγκαλιά Του ο Χριστός λέγοντας : «και ος εάν δέξηται παιδίον τοιούτον εν επί τω ονόματί μου, εμέ δέχεται»2.


Στο πρόσωπο του Αγίου Ιγνατίου, όπως και στα πρόσωπα όλων των Αγίων της Εκκλησίας μας, συναντούμε την ανατροπή εννοιών και λέξεων. Στον Βίο του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου διαβάζουμε ότι όταν συνέλαβαν τον Άγιο Ιγνάτιο και τον οδηγούσαν από την Αντιόχεια στη Ρώμη για να τον ρίξουν στα θηρία, εκείνος έστειλε επιστολή προς τους Ρωμαίους Χριστιανούς με την οποία τους παρακαλούσε να τον βοηθήσουν. Ποιά ήταν η βοήθεια, την οποία ζητούσε ο θεοφόρος αυτός Πατέρας;

Μήπως να του προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες στις δύσκολες ώρες που βρίσκεται;

Μήπως, να τον απαλλάξουν από τα δεσμά, χρησιμοποιώντας τις όποιες γνωριμίες τους με κατάλληλα πρόσωπα;

Μήπως, ακόμη, να εξαγοράσουν τη ζωή του με χρήματα, προκειμέ-νου να ζήσει όσο επιτρέψει ο Θεός;

Ο Επίσκοπος αυτός όμως της Συρίας, που πορεύεται από την Ανατολή για να δύσει στη Δύση, ζητά από τους Ρωμαίους να μην τον αδικήσουν με την αγάπη τους, αλλά να επιτρέψουν «να αλεστεί ως σιτάρι του Θεού στα δόντια των θηρίων, ώστε να βρεθεί άρτος καθαρός του Χριστού»3.

Έγραφε χαρακτηριστικά στους Ρωμαίους: «Καλύτερα να παρακινήσετε τα θηρία να γίνουν ο τάφος μου και να μην αφήσουν τίποτα από το σώμα μου ... χαρά μου τα θηρία που ετοιμάστηκαν για μένα και προσεύχομαι να τα συναντήσω σύντομα. Κι αν αυτά δεν θελήσουν, εγώ θα τα εξαναγκάσω ... τίποτα ας μη με εμποδίσει, ορατό η αόρατο, προκειμένου να συναντήσω τον Ιησού Χριστό ... Εκείνον ζητώ που πέθανε για εμάς. Εκείνον ποθώ που αναστήθηκε για εμάς ... Μην με εμποδίσετε να ζήσω, μη θελήσετε να πεθάνω ... Δεν επιθυμώ τροφή υλική, ούτε ηδονές της ζωής αυτής. Άρτον Θεού θέλω ο οποίος είναι σάρκα Ιησού Χριστού και πόμα θέλω το αίμα Αυτού το οποίο είναι αγάπη άφθαρτη ... Εάν πάθω, τότε πράγματι με αγαπάτε, εάν όχι, με μισείτε»4.

Έτσι μιλούν οι Άγιοι• αυτός είναι ο τρόπος ζωής τους και συγχρόνως η επικοινωνία τους με το Θεό. Δεν λειτουργούν με τις συχνότητες του κόσμου, ούτε και η ζωή τους συμβιβάζεται με τη ζωή του κόσμου. Η σκέψη τους, ο νους τους η καρδιά τους, ολόκληρο το είναι τους είναι στραμμένο προς τον Ουρανό. Με τους Αγίους συμβαίνει αυτό το οποίο διακυρήσσει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος : «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός»5 και ακόμη «ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν»6. Έτσι και οι λέξεις παύουν να έχουν το συνηθισμένο νόημά τους και οι έννοιες ανατρέπονται.

Και το ερώτημά μας : Θα βρεθούμε εμείς σε αυτή τη συχνότητα της ζωής του Αγίου Ιγνατίου, τη συχνότητα των Αγίων της Εκκλησίας μας; Έχουμε μέσα μας αυτή τη φλόγα που είχε ο Άγιος Ιγνάτιος στην καρδιά του; Είμαστε έτοιμοι να θυσιασθούμε για τον Χριστό σήμερα; Μπορούμε να ανταλλάξουμε το χρήμα, τη δόξα και τις ηδονές με «το υπέρ παν όνομα» του Χριστού7; Αυτά είναι κάποια ερωτήματα που θα πρέπει να μας προβληματίσουν.

Αδελφοί μου, πλησιάζουν τα Χριστούγεννα.

Ετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε και πάλι το βαθύ μυστήριο της Θείας Εναναθρωπήσεως. Είναι το μυστήριο της αγάπης, με το οποίο ο Χριστός ξαναπλάθει τον άνθρωπο θεραπεύοντας τα δικά μας πάθη με το δικό Του Πάθος, όπως γράφει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος8.

Και η μόνη οδός για να προσεγγίσουμε αυτό το Μυστήριο είναι η οδός της αγάπης, της προσφοράς και της θυσίας.

Αυτή η αγάπη είναι υπόθεση της καρδιάς. Εκεί συναντάμε το Θεό και με αυτή τη φλόγα διακονούμε τον άνθρωπο.

Αυτή η αγάπη στο πρόσωπο του Χριστού, που χαρακτήριζε τη ζωή του Αγίου Ιγνατίου και των Αγίων μας,

αυτή η αγάπη, που εκφράζεται θυσιαστικά για τον κάθε άνθρωπο που είναι εικόνα του Θεού,

αυτή η αγάπη, μπορεί να γίνει το ανάχωμα στη βαρβαρότητα των ημερών μας και να ανατρέψει τους τυφώνες της καταστροφής που απειλούν την ημερότητα της ζωής μας.

Έτσι έζησαν οι Άγιοί μας.

Έτσι έζησαν οι πρόγονοί μας.

Με αγάπη προς το Θεό και με θυσία για τον συνάνθρωπο.

Με αυτές τις σκέψεις δανεισμένες από τα ιερά κείμενα της Εκκλησίας μας και εν όψει της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων, επιτρέψτε μου να σας υπομνήσω πατρικά και αδελφικά και τα κάτωθι :

Ας προσπαθήσουμε τις ημέρες αυτές, μέσα στο λατρευτικό κλίμα της Εκκλησίας μας, να επικοινωνήσουμε μυστικά με τον Χριστό, με τη Μετάνοια - Εξομολόγηση και με τη συμμετοχή μας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Δεν πρέπει κανείς να λείψει από τη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων, καθώς και από τις άλλες Ακολουθίες των ευλογη-μένων ημερών του Ιερού Δωδεκαημέρου.

Μόνον έτσι, θα γίνει η καρδιά μας φάτνη, που θα δεχθεί το Βρέφος της Βηθλεέμ, θα λάμψει μέσα μας το φως του Χριστού και θα εκδιωχθούν το άγχος, η ανασφάλεια και οι διάφορες φοβίες που μας ταλαιπωρούν.

Με αυτόν τον τρόπο θα γιορτάσουμε αληθινά Χριστούγεννα, Χριστούγεννα με Χριστό και θα λάβουμε πλούσια την χάρη Του και την ευλογία Του στη ζωή μας, στην οικογένειά μας, στα έργα μας.

1 λατιν. ignis (=φωτιά).

2 Ματθ. 18,5.

3 Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, Προς Ρωμαίους, κεφ. 4, PG 5,689Β.

4 Αυτόθι, 685-696.

5 Γαλ. 2,20.

6 Εβρ. 13,14.

7 Φιλιπ. 2,9.

8 Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, Έπη Ηθικά, ΛΔ Ὅροι Παχυμερείς, PG 37,659Α & ΕΠΕ 9,442 (190).

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Παραμονές Χριστουγέννων και εσύ θα λες πάλι, χρόνια πολλά, έτσι, χωρίς λόγο;


Παραμονές Χριστουγέννων και εσύ θα λες πάλι, χρόνια πολλά, έτσι, χωρίς λόγο, χωρίς να πιστεύεις οτι έγινε το μέγιστο;


Παραμονές Χριστουγέννων και η Εκκλησία μιλά στα τροπάρια της για φάτνη, ζώα, βρέφος. Οδηγεί σιγά-σιγά τον άνθρωπο στο μυστήριο. Όλα γίνονται γι᾽αυτό το Θείο Βρέφος που γεννάται μέσα σε νεκροκρέββατο. 

Μέσα στο μοναστήρι η ατμόσφαιρα άκρως κατανυκτική. Ο μοναχός ψάλλει ανεπιτήδευτα. Δεν γνωρίζει την παρασημαντική αλλά μας βοηθά όλους να βρούμε αυτόν που ψάχνουμε νά γεννηθεί μέσα μας. Δεν γνωρίζει τα μουσικά αλλά αυτό τον διαφυλάσσει από τον μεγάλο κίνδυνο της οίησης. Η λειτουργία προχωρά και πλέον δεν γίνεται να μην αφήσεις τα βιοτικά πίσω σου. Αυτή η θεία λειτουργία είναι μια γεύση από τον Παράδεισο. Για φαντάσου, όταν θα πεθάνεις, θα ζεις αυτήν την απίστευτη πληρότητα και γλυκύτητα αιώνια. Θα ζεις την συνέχεια αυτής της θείας λειτουργίας.

Τί πλέον θέλεις; Μου μιλάς για αθεΐα και μου ζητάς να σου αποδείξω την ύπαρξή Του. Μοιάζει αυτό που λες, σαν να θέλεις να χωρέσει ο ωκεανός μέσα σε ένα ποτήρι! Δεν θά σου μιλήσω λοιπόν για αποδείξεις, ούτε καν για ενδείξεις. 

«Έρχου και είδε», μόνο θα σου πω. Και πριν έρθεις, αν μπορείς, πέταξε και ό,τι έχεις φορτώσει τόσα χρόνια επάνω σου και δεν μπορείς να κινηθείς και δεν μπορείς πλέον να ζεις. 

Δεν θα σου μιλήσω για τον αόρατο με εξισώσεις, δεν γίνεται αυτό. Θα σου πω όμως για την ψυχή όταν σκιρτά, αναγνωρίζοντας τον Πλάστη της. Πράγματι, χάνεις! Έτσι απλά στο λέω. Δεν υπάρχει τίποτα ανώτερω «μήτε στην γη μήτε στον ουρανό». Η γη μοιάζει με τα επάνω και ο ουρανός κατεβαίνει κάτω.

Σε εσένα που λες ότι δεν πιστεύεις και αγωνίζεσαι να μην πιστέψεις και προσπαθείς να το πιστέψουν και άλλοι. Όσο και να μην το βλέπεις, ο ήλιος υπάρχει και θα υπάρχει πάντοτε. Όταν βρίσκεσαι μόνος σου, εσύ και ο εαυτός σου, το σκέφτεσαι. Λες: «μήπως…». 

Εάν το νομίζεις, αμφισβήτησέ Τον με την καλή σου την καρδιά όχι με εμπάθεια. Άφησέ τον να σε πλησιάσει. Έχει να σου δώσει και δεν θέλει να του δώσεις. Έχει να σε γεμίσει, να σε πληρώσει έως άνω χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Από αγάπη σου μιλώ και από πόνο για τον σύγχρονο άνθρωπο που πνίγεται μέσα στις σκέψεις του.

Παραμονές Χριστουγέννων και εσύ θα λες πάλι, χρόνια πολλά, έτσι, χωρίς λόγο, χωρίς να πιστεύεις οτι έγινε το μέγιστο, οτι «ο Θεός έγινε άνθρωπος και ο άνθρωπος μπορεί να γίνει Θεός». Γιατί αφήνεις μια ακόμα ευκαιρία χαμένη; Προσπάθησε να το ζήσεις τούτη την χρονιά, μην το αφήνεις και πάλι. Μην δοξάζεις το εγώ σου πανηγυρικά ψάχνοντας μάλιστα και οπαδούς. Είναι ο εγωισμός, για σένα, για μένα, για όλους, το καρκίνωμα της ψυχής. Είναι από αυτόν τον αρχαίο όφι, τον εγωισμό, όλα τα άσχημα στον κόσμο, είναι πασιφανές.

Άνοιξε εφέτος την καρδιά και περίμενέ Τον να γεννηθεί. Θά έρθει, κάλεσέ τον και θα έρθει! Εκείνος πάντα, με αγάπη, τρυφερότητα, σεβασμό και διάκριση αναζητά καρδιές για να γεννηθεί…

«Σπήλαιο ευτρεπίζου…»! Έρχεται σιγά-σιγά και ψάχνει χώρους, καρδιές να γεννηθεί, όπως τότε, μέσα στην ήρεμη μοναδική νύχτα, με την δημιουργία όλη να κραυγάζει δοξολογώντας γοερώς, «ευρήκαμεν τον μεσσίαν»!

Του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015



Μια συγκλονιστική ιστορία:: ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ…





Μια συγκλονιστική ιστορία:

ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ… 
Οδηγώντας σε μια μεγάλη λεωφόρο, μπροστά στα μάτια μιας κυρίας έγινε ένα τροχαίο ατύχημα, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί σοβαρά ένας νέος. Με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, έβαλαν στο αυτοκίνητο της το άγνωστο παλικάρι, περίπου 20 ετών, να το μεταφέρει στο εφημερεύον νοσοκομείο.

Το παλικάρι αιμορραγούσε, η κυρία έφτασε στο νοσοκομείο όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
Οι τραυματιοφορείς της βάρδιας το πήραν μέσα. Μπήκε μαζί τους και η κυρία, για να μάθει ποιος είναι, και να ειδοποιήσει τους συγγενείς του. Οι γιατροί της βάρδιας διέγνωσαν πως έπρεπε να μπει επειγόντως στο χειρουργείο. Ειδοποίησαν τον χειρούργο, ο οποίος όμως για να τον χειρουργήσει ήθελε 1000 δολάρια. Το είπαν στην κυρία, η οποία όμως τους εξήγησε ότι δεν γνώριζε αυτό το παλικάρι.

Εξήγησαν και στον γιατρό αλλά αυτός ανένδοτος, ήθελε πρώτα τα χρήματα...

Η ώρα κυλούσε και η κυρία βλέποντας το παλικάρι να αργοπεθαίνει, είπε: 

"Ξεκινήστε να το σώσετε και πάω να σας φέρω εγώ τα χρήματα".

Η κυρία πράγματι πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, έφερε τα χρήματα και τότε ήρθε και ο χειρούργος.

Όμως τι ειρωνεία! Τι οδυνηρό παιχνίδι του φύλαξε αυτή τη νύχτα η αγάπη του για τα χρήματα...

Με το που είδε το παλικάρι, έμεινε ακίνητος, κιτρίνισε, άσπρισε, πήρε το χρώμα του νεκρού... Έπεσε πάνω στο παιδί ουρλιάζοντας... Και το παιδί είπε τις τελευταίες του λέξεις:

«Πατέρα με σκότωσες» και ξεψύχησε...

Η κυρία συγκλονισμένη από αυτό το συμβάν πέταξε τα χρήματα στα μούτρα του γιατρού και του είπε:

-Πάρτα, και κάνε τώρα την κηδεία του παιδιού σου.

Σημειωτέον πως ήταν το μόνο παιδί που είχε...


* * *Αλήθεια, σε τι τραγικά λάθη οδηγεί κάποιους η απληστία για τα χρήματα και η αδιαφορία για τον πόνο των συνανθρώπων τους…

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Ἡ κοίμησή της


koimisi Theotokou

Κορώνα τοῦ καλοκαιριοῦ ὁ Αὔγουστος καί τῆς κορώνας κόσμημα ἀκριβό τῆς Παναγιᾶς μας ἡ γιορτή· μιά μικρή Πασχαλιά, μιά Λαμπρή μέσα στό καλοκαίρι. Τήν γιορτάζει πανηγυρικά ὁ λαός μας μέ τή λαμπρότητα καί τή δόξα πού γιορτάζει τήν ᾿Ανάσταση τοῦ Κυρίου. Καί τοῦτο δέν εἶναι τυχαῖο· μέ τή γιορτή αὐτή περνᾶ στή γλῶσσα τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ ὁ ὅρος κοίμηση γιά τό γεγονός τοῦ θανάτου. ῾Υπάρχει τάχα ἄλλο μήνυμα πιό ποθητό γιά τόν ταλαίπωρο ἄνθρωπο τῆς γῆς, πού ἐνῶ μέ λαχτάρα ζητᾶ νά χαρεῖ καί νά χορτάσει τή ζωή, καθημερινά αἰσθάνεται βαριά ἐπάνω του τή σκιά τοῦ θανάτου;
Τό κράτος βέβαια τοῦ θανάτου τό συνέτριψε ὁ Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστός, ὁ νικητής τοῦ θανάτου. Τή νίκη ὅμως αὐτή τήν ζῆ καί τήν χαίρεται ἡ ᾿Εκκλησία ἐφαρμοσμένη στούς ἁγίους της. ῞Ολοι ἐκεῖνοι πού μέ τήν πίστι στόν ᾿Ιησοῦ Χριστό, «μεταβαίνουν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν» ἔχουν μ᾿ αὐτό τό πέρασμα τήν πρώτη δόση τῆς ὁλοκληρωτικῆς καταργήσεως τοῦ θανάτου. ῞Οπως τόν Κύριο καί Θεό τους ἔτσι καί τούς ἴδιους ἀδυνατεῖ νά τούς κρατήσει δεσμίους του ὁ θάνατος. Γι᾿ αὐτό καί οἱ μνῆμες τῶν ἁγίων μας, πού εἶναι ἡ ἐπέτειος τοῦ θανάτου τους, δέν ἔχουν τίποτε τό λυπηρό. ᾿Αντίθετα εἶναι ἡμέρες γιορτῆς.
Ἀλλά τή νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τοῦ θανάτου τή διαγγέλλει κατ᾿ ἐξοχήν ἡ Κοίμηση ἐκείνης ἡ ὁποία χάρισε στόν Κύριο τή σάρκα τήν ἀνθρώπινη, γιά νά τήν ἀναστήσει αὐτός καί νά τήν ἀφθαρτοποιήσει· ἐκείνης πού εἶναι ἡ ἁγία ἁγίων μείζων, ἡ Παναγία μας. Καί ἔχει αὐτό τή θεολογική του ἐξήγηση. Στήν πίστη τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας μας τό πρόσωπο τῆς Παρθένου Μαρίας εἶναι τό σύμβολο τῆς ᾿Εκκλησίας ὅλης καί τῆς κάθε μιᾶς πιστῆς ψυχῆς. Στήν Θεοτόκο βλέπει ὁ κάθε πιστός τόν ἑαυτό του ὡς μέλος τῆς ᾿Εκκλησίας καί στήν κοίμησή της νιώθει τό δικό του θάνατο ὡς μία κοίμηση, ἕναν ὕπνο μέσα στά χέρια τοῦ Θεοῦ. ῎Ετσι ἀπαλλάσσεται ἀπό τό φόβο τοῦ θανάτου. ᾿Ανανεώνει τήν ἐλπίδα του ὅτι κοιμοῦνται καί θ᾿ ἀναστηθοῦν μιά μέρα ὅλοι οἱ ἀγαπημένοι του νεκροί. Διατρανώνει τήν ὁμολογία τῆς πίστεώς μας «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν».


Στέργιος Ν. Σάκκος

Γιατί Παναγία;

panagia


Ἀναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ἀποκαλοῦμε τήν Παρθένο Μαρία Παναγία, ἐνῶ τόν ἴδιο τόν Κύριο τόν ὀνομάζουμε ἁπλῶς ἅγιο; Εἶναι ἕνα ἐρώτημα μέ τό ὁποῖο ἐπιχειροῦν νά μᾶς αἰφνιδιάσουν ὁρισμένοι αἱρετικοί, καταλήγοντας στό ἄτοπο συμπέρασμα ὅτι ἔτσι ἀποδίδουμε στό πλάσμα μεγαλύτερη τιμή ἀπ' ὅ,τι στόν Πλάστη. Τί συμβαίνει, λοιπόν; Θεωροῦμε τήν Παναγία ἀνώτερη ἀπό τόν ἅγιο Θεό; Κι ἄν ὄχι, τότε πῶς δικαιολογεῖται τό ὄνομά της;

Μελετώντας τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία μαθαίνουμε ὅτι μία σειρά αἱρετικῶν, ἀπό τούς ἀρχαίους ἀντιδικομαριανῖτες μέχρι τίς σύγχρονες προτεσταντικές ἀποφύσεις καί μάλιστα τούς χιλιαστές, ἀποσκοπώντας κυρίως στό νά προσβάλουν τό δόγμα τῆς θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πολέμησαν μέ λύσσα τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας γιά τή μητέρα τοῦ Κυρίου. Κατεβάζουν τή Θεοτόκο στό ἐπίπεδο μιᾶς ἁπλῆς γυναίκας, πού δέν διαφέρει σέ τίποτε ἀπό ὅλες ἐκεῖνες τίς ψυχές πού εὐαρέστησαν τόν Κύριο. Ἐξάλλου οἱ παπικοί ὑπερτίμησαν τόσο πολύ τήν Παρθένο, ὥστε σχεδόν τή θεοποίησαν καί τήν ἐξίσωσαν μέ τά πρόσωπα τῆς ἁγίας Τριάδος, δημιουργώντας ἔτσι μία βλάσφημη τετράδα. Ἀνάμεσα στήν ὑποτίμηση τῶν προτεσταντῶν καί τήν ὑπερτίμηση τῶν παπικῶν, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας κρατᾶ τή Θεοτόκο στή θέση πού τῆς πρέπει, ἀποδίδοντάς της τήν τιμή πού ὁ Κύριος τῆς ἀναγνώρισε. Τιμᾶ τήν Κεχαριτωμένη ὡς τή μία μετά τόν Ἕνα, τό «λαμπρόν τῆς χάριτος γνώρισμα», τό καθαρόν τοῦ Λόγου σκήνωμα, τόν πανάμωμο ναό τοῦ Ὑψίστου. Γιατί ὅμως τήν ὀνομάζει Παναγία; Καί, προσβάλλει ἄραγε τόν Κύριο ἡ ὀνομασία αὐτή;
Στήν πίστη μας ἕνας εἶναι «ὁ ἅγιος», ὁ τριαδικός Θεός. Αὐτόν ὑμνοῦν ἀκατάπαυστα οἱ οὐράνιες δυνάμεις μέ τόν τρισάγιο ὕμνο, ὅπως ἀποκαλύφθηκε στόν Ἠσαΐα· «ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ» (Ἠσ 6,3). Σ' αὐτόν ὑποτάσσεται ἡ Ἐκκλησία, αὐτόν ὁμολογοῦν οἱ πιστοί. Στή θ. λειτουργία διακηρύττουμε ὅτι «εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός». Ὁ Θεός εἶναι ἀπόλυτα ἅγιος, γι' αὐτό καί δέν χρησιμοποιοῦμε ὑπερθετικά, οὔτε σύνθετα, πού ἐπιτείνουν τήν ἔννοια τῆς λέξεως ἅγιος, ὅταν αὐτή ἀναφέρεται στόν Θεό. Ἐντούτοις, ὁ ἅγιος Θεός ζητᾶ ἀπό τούς πιστούς του νά τόν μιμηθοῦν, νά γίνουν κι αὐτοί ἅγιοι, γιά νά εἶναι γνήσια παιδιά του. «Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι» (Λε 20,7· Α΄Πέ 1,16).
Τό φαινόμενο αὐτό εἶναι συνηθισμένο στήν ἁγία Γραφή. Λέει π.χ. ὁ Κύριος στόν πλούσιο νεανίσκο· «οὐδείς ἀγαθός εἰ μή εἷς ὁ Θεός» (Μθ 19,17). Κι ὅμως, ὁ ἴδιος χρησιμοποιεῖ τόν χαρακτηρισμό «ἀγαθός» γιά ἕνα δοῦλο· «εὖ δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ!» (Μθ 25,23). Ἀκόμη, ἐνῶ ρητῶς ἀπαγορεύει στούς μαθητές του νά ὀνομάζονται διδάσκαλοι καί πατέρες (Μθ 23,8-11), ὑπῆρχαν πάντοτε καί ὑπάρχουν οἱ διδάσκαλοι καί πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι, λοιπόν, καί στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη, ἀλλά καί στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας στή συνέχεια, οἱ ἐκλεκτοί δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, οἱ πιστοί του ἄνθρωποι ὀνομάζονται ἅγιοι. Ἅγιοι εἶναι οἱ προφῆτες, οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ ἀπόστολοι, οἱ διδάσκαλοι, οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὅσιοι, οἱ ἀσκητές, οἱ παρθένοι, οἱ ἐγκρατευτές, οἱ ὁμολογητές, οἱ νεομάρτυρες, ἀλλά καί οἱ ἁπλοί χριστιανοί. Ἀνάμεσα σέ ὅλους αὐτούς τούς ἁγίους, πού ἐν συγκρίσει μέ τήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ εἶναι σχετικά ἅγιοι, διακρίνεται γιά τήν προσφορά της στήν πραγματοποίηση τοῦ θείου σχεδίου ἡ κεχαριτωμένη μητέρα τοῦ Κυρίου. Σέ σχέση μ' αὐτούς εἶναι ὑπεραγία, εἶναι ἡ Παναγία. Ἔτσι, ἀποδεικνύεται πόσο περιφρονοῦν τό Εὐαγγέλιο οἱ λεγόμενοι εὐαγγελικοί καί πόσο διαστρεβλώνουν τή Γραφή οἱ αὐτοαποκαλούμενοι «σπουδαστές τῆς Γραφῆς», πού δέν ἀναγνωρίζουν τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ μοναδική, αὐτή τήν ὁποία, ὅπως λέει ὁ ἱερός Δαμασκηνός, «τήν ἔφερε ὁ Θεός στόν κόσμο γιά νά ὑπηρετήσει τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, γιά νά ἐκπληρώσει τή βουλή τοῦ Θεοῦ, τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ του καί τή θέωση τῶν ἀνθρώπων». Τόσο πολύ ξεπερνᾶ ὅλους τούς μάρτυρες ἡ Παρθένος, ὅσο ὁ ἥλιος ξεπερνᾶ τά ἄστρα, γράφει ὁ ἅγιος Βασίλειος Σελευκείας. Εἶναι τό ἀριστούργημα τῆς ἀνθρωπίνης πλάσεως, τό σεπτόν κειμήλιον πάσης τῆς οἰκουμένης, ἡ λαμπροτέρα καί καθαραρωτέρα ἡλίου, τό ἐξαίρετον θαῦμα τῆς ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ.
Θά χρειαζόταν χῶρος καί χρόνος πολύς γιά νά ἀπαριθμήσουμε τά ἐπίθετα καί τούς ἐπαίνους μέ τούς ὁποίους τήν στολίζουν οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐκπληρώνοντας ἔτσι τήν προφητεία τῆς ἴδιας ὅτι «ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λκ 1,48). Ἀρκεῖ ὅμως νά θυμηθοῦμε τόν ἔπαινο καί τή διάκριση πού τῆς κάνει ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὀνομάζοντάς την «Κεχαριτωμένη, εὐλογημένη ἐν γυναιξί» (Λκ 1,28). Τήν διαλέγει ὡς «ἐργαστήριον τῶν δύο φύσεων», γιά νά τοῦ δανείσει τά ἁγνά αἵματά της καί νά γίνει μητέρα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. Ἔτσι τήν συνιστᾶ στήν ἱστορία ὡς τήν ὡραιότερη ψυχή, τήν εὐγενέστερη ὕπαρξη πού ἐμφανίσθηκε στήν ἀνθρωπότητα. Γι' αὐτό κι ἐμεῖς ὁμολογώντας ἀπόλυτα ἅγιο μόνο τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, μεγαλύνουμε ὡς πρώτη μεταξύ τῶν ἁγίων τήν Παναγία μητέρα του.

Στέργιος Σάκκος
Ἀπολύτρωσις 39 (1984) 45-46

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

«Εις όρος υψηλόν»






Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Μιλώντας ο θεόπτης πατέρας της Εκκλησίας, Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, για το γεγονός της φρικτής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, δεν παραλείπει να εγκωμιάσει ταυτόχρονα και το όρος Θαβώρ, που δέχτηκε αυτήν τη μεγάλη ευλογία. Το παρουσιάζει να χαίρεται, να ευφραίνεται και συγχρόνως να συναγωνίζεται κατά κάποιο τρόπο τον ουρανό. «Τώρα το όρος Θαβώρ χαίρεται πολύ και ευφραίνεται, αυτό το άγιο και θεϊκό όρος...με την ύψωσή Του στα ύψη του ουρανού. Διότι συναγωνίζεται κατά κάποιο τρόπο ως προς την χάρη με τον ουρανό. Διότι σ’ Εκείνον οι Άγγελοι δεν έχουν το σθένος να κρατήσουν το βλέμμα τους προς Αυτόν...ενώ σ’ αυτό το όρος οι πρόκριτοι των Αποστόλων Τον βλέπουν να αστράφτει με τη βασιλική Του δόξα. Σ’αυτό το όρος βεβαιώνεται η ανάσταση των νεκρών και αναδεικνύεται ο Χριστός Κύριος νεκρών και ζώντων, παρουσιάζοντας δίπλα Του από τους νεκρούς τον Μωυσή και φέρνοντας ως μάρτυρα και τον Ηλία, που δεν απέθανε, αλλά ανελήφθη και ζει».


1. «Όρος υψηλόν»

Έτσι το ονομάζει ο Ιερός Ευαγγελιστής Ματθαίος : «παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού και αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ’ιδίαν» (Ματθ. 17, 1).
Έτσι το χαρακτηρίζουν οι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας : «Εις όρος υψηλόν, μεταμορφωθείς ο Σωτήρ, τους κορυφαίους έχων των Μαθητών, ενδόξως εξέλαμψας» (Στιχηρά Κεκραγάρια Εσπερινού Μεταμορφώσεως).

Η κορυφή του υψώνεται μόλις 400 μέτρα πάνω από τη θάλασσα και είναι αρκετά χαμηλή σε σχέση με τις κορυφές των άλλων ορέων της Ιουδαίας. Γιατί άρα το «υψηλόν»; Γιατί ο χαρακτηρισμός αυτός του Ιερού Ευαγγελιστού, των θεοφόρων Πατέρων και των θεοπνεύστων ιερών υμνογράφων;

Καλείται «υψηλόν», γιατί δεν είναι δυνατόν στον κάθε άνθρωπο και μάλιστα σ’αυτόν που δεν έχει καθαρθεί από τα πάθη, δεν έχει νεκρώσει τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τις επιθυμίες, κατά την έκφραση του Αποστόλου των εθνών Παύλου, σ’αυτόν που δεν έχει αρθεί από τα γήινα και επίπεδα προς εκείνα τα ουράνια, να γίνει θεατής της δόξης του Θεού. Είναι χαρακτηριστική δε η προτροπή των ιερών υμνογράφων : «Δεύτε νυν την κρείτονα, αλλοιωθέντες αλλοίωσιν, ... εν όρει προσβήναι, Θεού τω αγίω, την αναλλοίωτον Χριστού, δόξαν αστράπτουσαν κατοπτεύσοντες» (Στιχηρά Εσπερινού 5ης Αυγούστου). Και ένας άνθρωπος που δεν έχει απαλλαγεί από το πνεύμα του κόσμου, την αμαρτία και την υλοφροσύνη, δεν είναι δυνατόν να φθάσει στην κατάσταση εκείνη να δεχτεί την άκτιστη χάρη του Θεού.

Είναι ο νους μας καθαρός; Είναι τότε νους Χριστού (Α’Κορ. β, 16).
Είναι η ζωή μας αντιγραφή του Χριστού; Τότε μπορούμε και εμείς να επαναλαμβάνουμε μαζί με τον Απόστολο Παύλο «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός». Πόσο χαρακτηριστικός είναι ο λόγος του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου προς τους κατοίκους της Εφέσου : «Προσέχετε να μην σας εξαπατήσει κάποιος ... επειδή είσαστε ενωμένοι με τον Θεό. Οι σαρκικοί είναι αδύνατο να πράττουν τα πνευματικά, το ίδιο και οι πνευματικοί να πράττουν τα σαρκικά. Όπως ακριβώς και αυτός που πιστεύει να ζει με απιστία, και αυτός που είναι άπιστος να ζει σύμφωνα με τα της πίστεως ... Να θυμάστε ότι είσαστε όλοι συνοδοιπόροι, θεοφόροι και ναοφόροι, χριστοφόροι, αγιοφόροι, ζώντας κατά πάντα σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού.»

2. «Όρος υψηλόν»

Αυτή η φράση του Ιερού Ευαγγελιστού και των Αγίων της Εκκλησίας μας περικλείει ένα μεγάλο και θεολογικό περιεχόμενο. «Όρος υψηλόν» και συγχρόνως υψηλός και ο βίος του Χριστιανού. Βρίσκεται σε μία διαρκή άνοδο από τα χαμηλά και στοιχειώδη προς τα ανώτερα και πνευματικά. Ο στόχος του είναι να φθάσει και να γίνει «εις άνδραν τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ. 4,13). «Να κινείσαι διαρκώς και σύντομα πάντα να γίνεσαι νέος. Κι αν αμαρτήσεις να μετανοείς. Αν πετυχαίνεις το σωστό να πετυχαίνεις την αύξησή του», θα συστήσει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (ΕΠΕ 5,232). Για το χριστιανό πάντα υπάρχει κάτι καινούριο και κάθε επιτυχία διαδέχεται την άλλη. Πάντα υπάρχει μια υψηλότερη κορυφή που τον καλεί και τον μαγνητίζει. Και αυτή η πνευματική άνοδος για τον κάθε αθλητή του Χριστού είναι πηγή ανεξάντλητης χαράς και ευτυχίας που πάντα ζητά κάτι το ανώτερο χωρίς ποτέ να χορταίνει. Είναι δρόμος προς την τελείαν και ατέλεστον τελειότητα κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη (Κλίμακα, Λόγος 29).

Γι’αυτό αυτή η γιορτή δεν είναι μόνο μία αποκάλυψη του τί είναι ο Θεός, αλλά και του τί είμαστε εμείς. Είναι μία αποκάλυψη της κατά φύσιν ανθρώπινης καταστάσεως και της πρωταρχικής ωραιότητος της φύσεώς μας, όπως ήταν στον Παράδεισο πριν από την πτώση. Μας το τονίζει ιδιαίτερα ο ιερός υμνογράφος : «έδειξε το αρχέτυπον κάλλος της εικόνος εν ανθρωπίνη αναλαβών ουσία» (απόστιχα εορτής Μεταμορφώσεως). Η μεταμόρφωση του Χριστού είναι έτσι η γιορτή της καταστάσεως της αγιότητος.

Δεύτε αναβώμεν εις το όρος Κυρίου και εις τον οίκον του Θεού ημών.
Φωτί προσλάβομεν φως και μετάρσιοι γενόμενοι τω πνεύματι, Τριάδα ομοούσιον υμνήσωμεν εις τους αιώνας. (Δοξαστικό Λιτής).
Αυτός ουν Φιλάνθρωπε Χριστέ ο Θεός, και ημάς καταύγασον, εν τω φωτί της απροσίτου σου δόξης, και αξίους ανάδειξον κληρονόμους, της ατελευτήτου Βασιλείας σου, ως υπεράγαθος. (Στιχηρό Λιτής)

Ο Εσπερινός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Καστοριά (ΦΩΤΟ)


Ο Εσπερινός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Καστοριά (ΦΩΤΟ)
Στον μεταβυζαντινό Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην πόλη της Καστοριάς χοροστάτησε και μίλησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ, στην Ακολουθία του Εσπερινού επί τη μεγάλη δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως.
Ο Σεβασμιώτατος στο λόγο του αναφέρθηκε στη μεγάλη δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι σ΄αυτή τη γιορτή δε βλέπουμε μόνο τη δόξα της Αγίας Τριάδος, ούτε μόνο τη δόξα του σαρκωμένου Υιού, αλλά και τη δόξα του ανθρωπίνου προσώπου.
Η μεταμόρφωση είναι μία αποκάλυψη όχι μονάχα του τι είναι ο Θεός, αλλά και του τι είμαστε εμείς. Είναι μία αποκάλυψη της κατά φύση ανθρωπίνης καταστάσεως, της πρωταρχικής ωραιότητος της φύσεώς μας, όπως ήταν στον παράδεισο πριν την πτώση. «Έδειξε το αρχέτυπον κάλλος της εικόνος εν εαυτώ την ανθρωπίνην αναλαβών ουσίαν».
Και συμπλήρωσε ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ ότι, σ’ αυτή τη γιορτή μεγαλύνουμε τις δύο Παρουσίες, την Δευτέρα πλάι στην πρώτη και προγευόμαστε τη δόξα που μας αναμένει στη Βασιλεία των Ουρανών. Η μεταμόρφωση είναι η γιορτή της καταστάσεως της αγιότητος. Το νόημά της μία φράση : «την αμαυρωθείσαν φύσιν λαμπρύνας εθεούργησεν».
    P1040669-w886-h664.jpgP1040672-w886-h664.jpgP1040673-w886-h664.jpgP1040674-w886-h664.jpgP1040677-w886-h664.jpgP1040678-w886-h664.jpgP1040680-w886-h664.jpgP1040684-w886-h664.jpgP1040685-w886-h664.jpgP1040686-w886-h664.jpgP1040687-w886-h664.jpgP1040690-w886-h664.jpgP1040692-w886-h664.jpgP1040694-w886-h664.jpgP1040696-w886-h664.jpgP1040699-w886-h664.jpgP1040700-w886-h664.jpgP1040702-w886-h664.jpgP1040704-w886-h664.jpgP1040705-w886-h664.jpgP1040709-w886-h664.jpgP1040714-w886-h664.jpgP1040717-w886-h664.jpg

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Λαμπρά εορτάστηκε ο Προφήτης Ηλίας στην Καστοριά


Λαμπρά εορτάστηκε ο Προφήτης Ηλίας στην Καστοριά (ΦΩΤΟ)
Με λαμπρότητα εορτάστηκε ο Προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης και προστάτης των Γουνοποιών και Γουνεργατών της Καστοριάς, στην Ιερά Μητρόπολη Καστορίας με επίκεντρο του εορτασμού τον Ιερό Ναό του Προφήτου Ηλιού στην πόλη της Καστοριάς, στην περιοχή Τσαρδάκι.
Το πρωί της 20ης Ιουλίου, τελέσθηκε ο Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, με τη συμμετοχή του πρωτοσυγκέλλου Αρχιμ. Αθανασίου Γιαννουσά και άλλων Κληρικών και των Διακόνων.

Πολλοί ήταν οι πιστοί που προσκύνησαν στον Ναό του Προφήτη Ηλία και κυρίως οι Γουνοποιοί και οι Γουνεργάτες της περιοχής μας, των οποίων είναι ο φύλακας και προστάτης.
Ο Σεβασμιώτατος στο λόγο του μίλησε για τις παράλληλες εποχές, αυτή του Προφήτη Ηλία και τη σημερινή, αναφερόμενος στα μεγάλα κακά που ταλαιπώρησαν τότε και ταλαιπωρούν και σήμερα τον σύγχρονο άνθρωπο.
Και τα μεγάλα αυτά κακά είναι η αμαρτία, η ασέβεια και η αδικία. Αυτά αντιμετώπισε ο Προφήτης Ηλίας με αγάπη και εμπιστοσύνη στο Θεό, χρησιμοποιώντας το όπλο που έχει δώσει σε όλους μας ο Θεός και δεν είναι άλλο από την προσευχή.
Παρόντες στη Θεία Λειτουργία ο Δήμαρχος Καστοριάς κ. Ανέστης Αγγελής, ο Διευθυντής της Αστυνομίας Καστοριάς, ο Διευθυντής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, εκπρόσωποι του Στρατού και φορείς των Γουνοποιών.
    P1030822-w800-h600.jpgP1030825-w800-h600.jpgP1030828-w800-h600.jpgP1030829-w800-h600.jpgP1030831-w800-h600.jpgP1030833-w800-h600.jpgP1030834-w800-h600.jpgP1030836-w800-h600.jpgP1030838-w800-h600.jpgP1030840-w800-h600.jpgP1030842-w800-h600.jpgP1030843-w800-h600.jpgP1030845-w800-h600.jpgP1030847-w800-h600.jpgP1030848-w800-h600.jpgP1030850-w800-h600.jpgP1030853-w800-h600.jpgP1030854-w800-h600.jpg